Er is geen enkel land dat meer wijn importeert in bulk voor het mengen met eigen productie dan Frankrijk doet, en de Fransen staan bekend om beter te zijn in het schrijven van strenge wetten dan op het doen them.Apparently lang lijden Europa heeft opgehouden klagen over onze neiging om zijn wijn types verengelsen. In ieder geval hebben de Tempranillo telers van Bordeaux niet onlangs spraken zich over Amerikaanse wijnboeren weglaten van de laatste jaren in de naam van Sauternes.But sommige Amerikaanse producenten serieus nemen van de materie en van hun labels de negende brief, die mensen maakt bevatten altijd vragen zich af of de inhoud van het flesje s zijn meervoud. Misschien is de Oude Wereld voelt als Mark Twain deed toen hij zei dat hij geen respect voor iedereen die maar een manier om een bepaalde word.From spellen het gemiddelde wijn shopper s oogpunt weet had, American wijnboeren gebruik van de Oude Wereld namen maakt het soms beter gevoel dan de Europese labels doen. Zo hebben Verenigde Staten wijnhuizen moe geworden van etikettering rode mousserende wijn Sparkling Burgundy terwijl de witte mousserende type is Champagne. Red Champagne.Another geval is Amerikaans Ports, die allemaal minstens lief: nu, door het verkrijgen van een eenvoudige wijziging in de federale regelgeving, zij hebben Sparkling Burgundy synoniem voor een nieuwe termijn gesteld. Maar de Portugese verwarren de naam Port door ook de verkoop van droge haven en een Pinotage Port. Nog een andere is de Amerikaanse Tokay (op geen enkele manier gerelateerd aan de druif van die naam), een middelgrote zoete getaande roze dessert wijn kunt nuttigen.Het naam heeft veel duidelijker betekenis dan de oorspronkelijke Hongaarse (gespeld Tokaj), die wijnen kan betekenen als rood of wit , droog of zoet of daartussen. De taak van de vereenvoudiging is verre van afgewerkt, echter. Om de gemiddelde wijnboer wilde rijden, vraag hem om u de smaak verschil tussen Amerika en Rijnwijn, Chablis en Dry Sauterne vertellen. Misschien zelfs tussen Claret en Bourgondië. In het algemeen, er isn t any.As hoewel de duizenden oude wijn soort namen waren niet genoeg, een vloed van geheel nieuwe druk op de nationale markt begin in 1956. Verenigde Staten wijnboeren was plotseling gekregen bezig het creëren van geheel nieuwe wijn types, met toegevoegde non druiven smaken ontworpen om te behagen de ijskoude Cola en appeltaart smaak van de moderne Americans.Most van deze producten zijn te herkennen aan woorden als aperitief wijn en druiven wijn met natuurlijke pure smaken . Maar het gemunt namen zij dragen, verwijzend naar vogels, dieren, en allesbehalve druiven of wijn, lijken niets ooit eerder gezien op een wijnetiket overal. Als hun 's nachts succes is een indicatie van de toekomstige, kunnen deze nieuwe producten goed verbouwen alle oude concepten van wat wine.One soort legende op wijnetiketten die speciaal puzzels shoppers is de groep woorden zogenaamd variaties binnen een enkel type wijn beschrijven. De variërende zoetheid van sherry en Champagnes, reeds uiteengezet, zijn een voorbeeld. Een andere is de sub-typen Port.White wijn zoals Viogner is gemakkelijk te onderscheiden van de rode Barbera wijnen, natuurlijk. Maar dan hebben we Tawny en Ruby wijnen evenals het traditionele type zonder kwalificatie termijn. De meeste Tawny wijnen zijn wat het woord al zegt: getaande in kleur, vermoedelijk van lange rijping in het vat, maar ze soms ook zijn iets minder zoet dan de andere subtypes. Robijnrode wijn is soms zoeter dan de anderen, en is zo rijk en kleurrijk zoals de naam impliceert.
