Wie ontdekte reumatoïde artritis

Reumatoïde artritis is een chronische aandoening die volgens de National Arthritis Foundation effecten meer dan een miljoen Amerikanen. Het kan mild zijn en veroorzaken weinig hinder van de normale leven of het kan zeer verlammend en ernstige. Er kunnen flares en remissies en veel is nog niet bekend over de oorzaken van deze ziekte, en waarom het bewerkstelligt zo verschillend per persoon. Vanwege de complexiteit van deze ziekte waren vele wetenschappers die helpen de huidige artsen begrijpen en behandelen van de ziekte. Theorieën /Speculatie

Symptomen van wat we nu noemen reumatoïde artritis
werd ontdekt in de resten van Indiaanse skeletten in Tennessee en Kansas zo vroeg als 4500 voor Christus. Dan rond 123 na Christus teksten gevonden in India beschreef een aandoening werden gewrichten waren pijnlijk en gezwollen en waar patiënten ontwikkelden koorts. Aangezien de mogelijkheden van wetenschap verbeterd meer was vernomen over deze aandoening. De eerste echte beschrijving van Reumatoïde artritis deed zich voor in de jaren 1800 door de Franse arts dr. Augustin Jacob Landre-Beauvais. Maar de eigenlijke term Reumatoïde artritis werd niet gebruikt tot 1859. De term werd bedacht door een Londense arts genaamd Sir Alfred Garrot. Dan volgt deze, Guillaume de Baillou, een decaan aan de universiteit van Parijs en het Frans schreef een van de eerste boeken over artritis in 1951.
Identificatie

Zelfs in de begindagen van AD 123 werd deze voorwaarde veel hetzelfde beschreven als het nu is. De tekst in India beschreef een medische aandoening die pijnlijke en gezwollen gewrichten die vaak begonnen in de handen en voeten en uiteindelijk bewerkstelligd andere delen van het lichaam geproduceerd. Guillaume de Baillou beschreef de aandoening in nog meer detail lijst symptomen van een ontsteking in de gewrichten, stijve spieren en pijn door het hele lichaam. Hij merkte ook op dat de symptomen worden erger 's nachts, het vermogen van een patiënt om te slapen verstoren. De beschrijving van reumatoïde artritis gebruikt vandaag is niet veel anders. Het is nog steeds bekend om gezwollen en pijnlijke gewrichten. Bovendien weten we nu dat het veroorzaakt ook gewrichtsschade en misvorming en kan ook aanvallen en schade aan de organen van het lichaam.
Geschiedenis

De eerste behandeling voor reumatoïde artritis symptomen was Peruviaanse schors rond 1680. Peruviaanse schors hielp een aantal van de symptomen, als een van de ingrediënten was kinine. Kinine heeft koorts te verminderen, anti-inflammatoire en pijnstillende eigenschappen. Dan in 1763 Wilgenschors begon de behandeling van keuze. Wilgenschorsextract bevat salicylaat, het actieve ingrediënt in aspirine. Het is gebruikt door de eeuwen ook pijn en ontsteking. In 1987 een bedrijf genaamd Bayer vervaardigd aspirine uit de wilgenbast en aspirine werd op grote schaal gebruikt voor de behandeling van artritis. Dit duurde tot de periode van de vroege jaren 1920 tot de jaren 1950 toen andere medicijnen werden ontdekt. Deze omvatten goud zouten en synthetische medicijnen die de acties van kinine en wilgenbast nagebootst. Vandaag de lijst van geneesmiddelen gebruikte uitgebreid en vaak een combinatie van geneesmiddelen worden gebruikt om de vele symptomen onder controle. Het duurt vaak wat trial and error om de patiënt te matchen met de juiste medicatie.
Potentieel

Artsen
vandaag nog steeds rekenen op zelf de patiënt gerapporteerde geschiedenis van de symptomen te helpen bij de diagnose de ziekte veel als hun voorouders deden. De mogelijkheid om lasverandering aan artritis ontdekt werd verbeterd met de uitvinding van de röntgenbron door Wilhelm Röntgen in 1895. Vandaag zijn er zelfs meer geavanceerde diagnostische tests zoals MRI en het vermogen om ziekte te diagnosticeren door bloedmonsters. Nu artsen kunnen de fysieke geschiedenis van de patiënten symptomen te combineren met de testresultaten te helpen bij het bepalen van de exacte vorm van artritis de patiënt heeft en wat de beste behandeling opties zijn.
Preventie /Solution

Artsen> eenmaal behandeld artritis door de patiënt aan te moedigen om uit te rusten in bed en hun pijnlijke gewrichten niet belasten. Maar vandaag weten we dat regelmatige lichaamsbeweging en beweging is essentieel om te helpen vertragen de progressie van deze aandoening en helpt om gezamenlijke schade te beperken. Echter, kan oefening pijnlijk zijn voor mensen met reumatoïde artritis. Een andere belangrijke stap in de geschiedenis van reumatoïde artritis kwam in 1920 met de ontwikkeling van eerste kunstgewricht. Het duurde vele pogingen door verschillende wetenschappers werken met veel verschillende materialen voor gezamenlijke vervangingen mogelijk waren. Toen in 1958 een Engels chirurg genaamd John Charnley maakte een aantal grote doorbraken. In 1961 gezamenlijke vervangingen werden routinematig gedaan met goede resultaten. Vooruitgang in gewrichtsvervangende vandaag voortzetten en zijn vaak een redder in nood voor mensen met reumatoïde artritis.