Wat zijn de rollen van Chlorofyl A & B?

Chlorofyl is het groene pigment in planten die hen in staat stelt om zonlicht om te zetten in bruikbare energie door middel van fotosynthese. Meer in het bijzonder, zijn chlorofyl moleculen beschreven als fotoreceptoren vanwege hun lichtabsorptie eigenschappen. Er zijn twee hoofdtypen van chlorofyl, genaamd chlorofyl a en chlorofyl b. Deze twee verschillende chlorofyl moleculen worden gekenmerkt door hun verschillende chemische structuur en specifieke infrarood licht die ze absorberen. Structuur in

Chlorofyl
a en b verschillen in structuur alleen op de derde positie van koolstof. Chlorofyl b heeft een aldehyde (-CHO) zijketen Dit koolstofatoom ten opzichte van de methylgroep (-CH3) voor chlorofyl. Dit verschil in structuur bijdraagt ​​aan hun wisselende licht-absorberende eigenschappen.
Chlorofyl A

Chlorofyl
een is de meest gebruikte fotosynthetische pigment en absorbeert blauw, rood en violet golflengten in het zichtbare spectrum. Het heeft voornamelijk oxygenic fotosynthese waarbij zuurstof is het belangrijkste bijproduct van het proces. Alle oxygenic fotosynthetische organismen bevatten dit soort chlorofyl en zijn bijna alle planten en de meeste bacteriën.
Chlorofyl B

Chlorofyl b absorbeert voornamelijk blauw licht en wordt gebruikt aan het absorptiespectrum van chlorofyl een aanvulling door de uitbreiding van het bereik van golflengtes van het licht een fotosynthetische organismen is in staat om te absorberen. Beide soorten chlorofyl samenwerken om maximale absorptie van licht in het blauw naar rood spectrum mogelijk, maar niet alle fotosynthetische organismen chlorofyl b pigment
rol in Fotosynthese
<. br>

Beide chlorofylmoleculen vangen lichtenergie en overbrengen naar de reactie midden van de cel. Van hieruit worden elektronen doorgegeven naar het geabsorbeerde lichtenergie watermoleculen resulteert in de vorming van waterstofionen en zuurstof. De zuurstof vrijkomt als bijproduct, dat de waterstofionen in de plant thylakoidmembraan resulteert in de fosforylering van adenosine difosfaat (ADP) in adenosine trifosfaat (ATP) wordt overgebracht. ATP dan vervolgens verkleint enzym genaamd nicotinamide adenine dinucleotide fosfaat (NADP) naar NADPH2, die vervolgens wordt gebruikt om koolstofdioxide om te zetten in een suiker.