Wat zijn de risico's van klonen?

Klonen is het kopiëren van een levend organisme, waardoor een aparte genetische replica. Terwijl de wetenschappers zijn geïnteresseerd in het klonen van minstens sinds de vroege jaren 1950, zijn de risico's verbonden aan deze praktijk steeds duidelijker geworden. (Ref. 1., Res. 1.) Soorten

Kunstmatige embryonale twinning
is een kloneringswerkwijze dat het natuurlijke proces waarbij identieke tweelingen zijn gemaakt nabootst. Somatische celkernen is een onnatuurlijk proces waarbij de overdracht van genetische informatie om de vrouwelijke eicel. (Ref. 1.)
Hoge Failure Rate

Volgens het tijdschrift Science, het klonen van dieren is inefficiënt en leidt tot hoge uitval. (Ref. 2.) Succes tarieven variëren van 0,1 procent naar drie procent. (Ref. 3.)
Problemen Developmental

Zelfs wanneer dieren succesvol gekloond worden, hebben ze de neiging groter dan hun natuurlijke tegenhangers geboren om geboren te worden. Ongewoon grote orgels in deze dieren vaak te maken ademhaling en bloed-flow problemen. (Ref. 3).
Telomeren

Telomeren zijn DNA sequenties die worden aangetroffen aan het einde van een chromosoom. Als cellen blijven delen, telomeren groeien geleidelijk korter, waardoor het stellen ernstige vragen over de levensduur van een gekloonde organisme. (Ref. 3.)
Overwegingen

Wetenschappelijk bewijs
geeft aan dat er een aantal ernstige gezondheidsrisico's en hoge uitval in verband met het klonen van dieren. Daarom zouden alle pogingen tot het klonen van mensen een ontwikkelend kind bloot te stellen aan onaanvaardbare risico's. (Res. 2.) Op Twitter