Wat zijn de oorzaken van trichotillomanie?

Trichotillomanie is een psychische aandoening die wordt bewezen door haar uit te trekken met merkbare haaruitval. Deze haaruitval kan worden op het hoofd of het kan zijn wenkbrauwen, wimpers of lichaamshaar. Het wordt beschouwd impulsbeheersing aandoening die een soort angst of obsessief-compulsieve probleem is. Er zijn verschillende verklaringen voor een oorzaak, maar er is geen duidelijk antwoord waarom sommige individuen ontwikkeling van deze aandoening. Uitleg Van Psychoanalyse

Psychoanalytici
geloven dat trichotrillomania is een methode voor het omgaan met onbewuste interne conflicten. Dit kunnen traumatische incidenten of kindermishandeling. Het kan seksueel misbruik of verwaarlozing zijn. Deze theorie suggereert dat trichotrillomania is een complex afweermechanisme.
Toelichting Van Biologen

Biologen
zien deze aandoening als een genetische kwestie. Zij geloven dat het erfelijk is. Hun bewijs is dat mensen met deze ziekte hebben vaak naaste familieleden die zijn gediagnosticeerd met een soort van obsessief-compulsieve stoornis. Een mutatie van het gen SLITRK1 is ook gevonden te worden gerelateerd aan trichotillomanie.
Toelichting Van gedragsdeskundigen

gedragsdeskundigen
geloven dat trichotillomanie is een aangeleerd gedrag. Zij stellen voor dat een kind zag een ouder, of een belangrijke persoon in hun leven gebruiken dit gedrag en imiteerde het. Of dat het individu werd benadrukt in een keer en haren trekken opgelucht dat stress en vervolgens werd een gewoonte. Wat ook de leraar, zijn gedragsdeskundigen ervan overtuigd dat het een effectief instrument in het creëren van deze aandoening.
Toelichting Van Neurochemistry

Sommige studies van stemmings-en angststoornissen (zoals obsessief-compulsieve stoornissen) suggereren trichotillomanie die kan worden veroorzaakt door problemen neurotransmitter in de hersenen. Zij stellen voor dat het probleem kan zijn met de stoffen serotonine en dopamine.
Behandeling en Hoop

Trichotillomanie
is een schrijnend probleem dat onduidelijke oorzaken heeft. Maar er zijn behandelingen die effectief zijn geweest. Medicijnen zoals Anafranil die zijn voorgeschreven voor obsessief-compulsieve stoornis hebben enkele werkzaamheid gehad met deze ziekte. Sommige antidepressiva in de selectieve serotonine heropname remmers klasse (Paxil, prozac) hebben aangetoond belofte. Gedragstherapie dat alternatieve ontspanningstechnieken leert nuttig kan zijn. Hoewel het een moeilijk probleem, er is hoop.