Wat zijn antilichamen effectief tegen?

Antilichamen, ook bekend als immunoglobuline moleculen, zijn de effector moleculen van het immuunsysteem dat doel vreemde stoffen vernietiging en verwijdering uit het lichaam. Deze stoffen kunnen omvatten bacteriën, virussen, cellulaire resten, moleculen en het lichaamseigen stervende cellen. Karakterisering van antilichamen

Hoewel immunoglobins, of antilichamen, verschillen sterk in hun specifieke functies, ze delen allemaal dezelfde basisvorm. Bijvoorbeeld, immunoglobuline G, meestal aangeduid als IgG bestaat uit twee sets van aminozuurketens, de zware, H, set en het licht, L, reeks, die de verschijning van een dubbele letter "Y" nemen De vier uiteinden van het open gedeelte van de "Y" worden voor de herkenning van hetzij "zelf" en "niet-zelf" moleculen. Degenen die "zelf" zijn normaal gesproken alleen gelaten, maar degenen die vreemd zijn, of 'niet-zelf', aangeduid als antigenen, waarbij de antilichamen reageren en worden gemarkeerd voor vernietiging en verwijdering door witte bloedcellen
.
Locatie van antilichamen

Antilichamen worden geproduceerd door specifieke witte bloedcellen, plasma genoemd cellen, en een van de twee vormen. Ze kunnen bestaan ​​als ofwel een vrij vloeiend of uitgescheiden, vorm of een ander membraan-gebonden vorm op het oppervlak van een ander type witte bloedcellen, zogenaamde B-cellen, die vervolgens B-celreceptor-moleculen genoemd.

Diversiteit van antilichaammoleculen

Er zijn vijf erkende soorten antilichaammoleculen: IgA, IgD, IgE, IgG en IgM. Door de uitwisselbaarheid aan de uiteinden van de antilichaammoleculen en variabele genetische expressie gecombineerd met willekeurige mutaties, kunnen ze herkent maximaal 1018 verschillende combinaties of sequenties van chemische verbindingen. Volgens Alberts in "Molecular Biology of the Cell," er 250-1000 verschillende keten-sequenties mogelijk voor de H-keten van het antilichaam en 250 bekend om L-ketens. Deze combinaties samen verklaren de grote verscheidenheid van antilichaammoleculen die isotopen worden genoemd, in het proces van verworven immuniteit.
Handelingen van antilichamen

Zodra een antilichaam binnenkomt contact met een buitenlandse deeltje, het molecuul wordt geactiveerd en signaleert andere moleculen en cellen aan hulp in de strijd tegen mogelijke invasie. Geactiveerd antilichamen op het oppervlak van B-cellen aan te werven vaak de hulp van een ander type witte bloedcel, een zogenaamde helper T-cellen. De B-cellen worden dan geactiveerd en productie van andere antilichamen die worden uitgescheiden in de interstitiële vloeistof en bloed initiëren. Op deze manier, de antilichamen serveren een rol als een moleculaire communicatiesysteem in de werving van verdere defensieve cellen en moleculen aan het toezicht van binnendringende micro-organismen blijven.
Antilichamen Natural

Alle hogere dieren hebben een aangeboren, of natuurlijk, immuunsysteem compleet met hun eigen antilichamen. Deze antilichamen zijn niet gericht op een specifiek antigeen, maar erkennen verschillende vreemde antigenen of andere natuurlijke vuil, zoals mobiele fragmenten die moeten worden verwijderd om de stabiliteit in het lichaam. Deze antilichamen worden geproduceerd zonder eerdere blootstelling aan vreemde antigenen in een proces dat bekend staat als passieve immuniteit.