Wat zijn Anti-antilichamen Smith?

Anti-Sm antilichamen, soms aangeduid als anti-Smith antilichamen worden geproduceerd door het immuunsysteem en gericht tegen het lichaamseigen eiwit. Zij spelen een belangrijke rol in verscheidene auto-immuunziekten, en tests voor de aanwezigheid van deze antilichamen worden gebruikt als diagnostische indicatoren voor een aantal verschillende omstandigheden. Discovery

Anti-smith
antilichamen werden eerst ontdekt in de jaren 1960, na artsen die een jonge vrouw genaamd Stephanie Smith systemische lupus erythematosus ontdekt dat haar lichaam vervaardigen van een unieke set van antilichamen tegen bepaalde nucleaire eiwitten. Deze set van nucleaire eiwitten dus werd bekend als de Smith Antigeen, en de antilichamen geproduceerd in reactie op deze stonden bekend als anti-Smith antilichamen. In de moderne klinische praktijk, wordt de naam meestal kort "anti-Sm" antilichamen.
Toepassingen

testen op de aanwezigheid van anti-Sm antilichamen wordt meestal gebruikt om in de diagnose van verschillende soorten Lupus, een auto-immuunziekte die het immuunsysteem veroorzaakt lichaamseigen te vallen. De aanwezigheid van deze antilichamen is steeds een indicatie van Lupus, hoewel het mogelijk is dat het lichaam Lupus contract zonder hen produceren. Anti-Sm antilichamen worden ook gebruikt als een indicator voor het centrale zenuwstelsel en de lever betrokkenheid bij de behandeling van Lupus.
Werkingsmechanisme

Anti-Sm immuunresponsen omvatten meerdere sets van antilichamen binden aan meerdere sets antigenen. Deze antilichamen binden aan een specifiek antigeen bestaat uit een set van eiwitten en RNAs genaamd kleine nucleaire ribonucleoproteïnepartikels of snRNPs in celkernen. Deze snRNPs spelen een belangrijke rol bij de splicing van mRNA een van de stappen die in RNA transcriptie. Anti-Sm antilichamen kunnen vaker te vinden in Afro-Amerikaanse en Aziatische patiënten dan bij blanken.
Nieuwe Ontwikkelingen

Onderzoek
aangespoord door de ontdekking van anti-Sm antilichamen en de Smith Antigen loopt sinds de jaren 1960. Dit heeft geleid tot de identificatie van een hele eiwitfamilie, LSM eiwitten en aangespoord onderzoek naar verschillende anderen. Wetenschappers hebben het vouwen werking van deze eiwitten gemodelleerd en geproduceerd gedetailleerde modellen van hun structuur en functie. Dit heeft geleid tot een beter begrip van de rol van RNA in het lichaam --- kennis met toepassing op een aantal verschillende gebieden.