Stotteren kinderen moeten nauwlettend worden gecontroleerd door hun ouders voor eenvoudige evaluatie en het moment dat zo'n kind krijgen ongeveer vijf jaar oud, dan is heel beste ding dat moet worden gedaan is om spraak te voorzien therapie voor children.Speech therapie kan niet worden beschouwd als een van de harde kern geneeskunde praktijken, maar het is een van de meest nuttige disciplines vooral als het gaat om het verbeteren van de kinderen de toespraak patronen. Logopedie is een vorm van discipline die is bedoeld om te genezen stotteren. Het is een discipline onder een breed scala van overdekte toespraakpathologie maar logopedie streeft niet alleen naar spraak te leren, maar genezen van een veelheid van spraakstoornissen en verbeteren van de toespraak patronen van de kinderen. Wat ook de oorzaak is, moet een logopedist in de eerste plaats de ernst van het defect te bepalen. Praktisch gesproken, de ernst van het gebrek rechtstreeks invloed op de ernst van de behandeling gemaakt, dwz er een directe correlatie. De behandeling is meestal matig voor iets relatief simpels als een stotteren, en is intensiever voor zwaardere speech problems.Although de discipline vergt tijd om te beheersen, zijn er andere dan pathologen of therapeuten voor spraak en taal (SLP) die zijn opgeleid in spraak specialisten therapie. Zelfs een leek kan de desbetreffende therapie zolang er voldoende begeleiding van een SLP beheren. Therapie kan efficiënt en vlot worden uitgevoerd, zolang de persoon zich aan de lessen en oefeningen die worden opgesteld door een SLP voor het kind in question.Parents worden ook in de positie om logopedie te geven voor kinderen, maar moet ook goed gecontroleerd worden door een SLP. Dus, voor de ouders in staat zijn om deze taak uit te voeren zonder enig probleem geconfronteerd, moeten de ouders van deze kinderen worden gedaan om een opleiding die hen in staat stellen om de gemeenschappelijke gebreken die moeten worden geïdentificeerd weten ondergaan. Er zijn drie belangrijke toespraak afwijkingen bij kinderen, namelijk articulatie gebreken, voice /resonantie stoornissen en vlotheid stoornissen. Defecten van de secundaire fysische eigenschappen voor spraak (zoals die van de lippen, wangen, kaak, tanden, tong) kenmerken de eerste, terwijl defecten van de stembanden en soortgelijke delen van de anatomie, namelijk primaire fysische spraakfuncties kenmerken de tweede. Hakkelen is een voorbeeld van een vloeiendheid stoornis, die niet door fysische defecten van primaire of secundaire spraakfuncties.
