Wat is MDS?

Myelodysplastisch syndroom (MDS) is een naam gegeven aan een familie van beenmerg aandoeningen die typisch voorkomen bij oudere volwassenen. Hoewel niet te genezen, kan MDS met bepaalde ondersteunende therapieën worden beheerd om te voorkomen dat het vordert. Myelodysplastisch syndroom

myelodysplastisch syndroom
(MDS) zijn een familie van ziekten die voorkomen bij patiënten bij wie de stamcellen niet volwassen in bloedcellen of goed functioneren. Sommige vormen van MDS zijn zeer mild en eenvoudig te beheren, terwijl anderen zich ontwikkelen tot leukemie, die kan levensbedreigend zijn. MDS wordt gediagnostiseerd door bloed en beenmerg testen, waarna het wordt opgevoerd door een arts met behulp van de International Prognostic Scoring System. Medische problemen die kenmerkend zijn voor MDS wordt een score, die op zijn beurt geeft een patiënt een voorspeller over hoe goed hij zal vergaan.
Tekenen en symptomen

Early toegewezen MDS wordt zelden gedetecteerd door de patiënt, die kan asymptomatisch zijn in dit stadium van de ziekte. Echter, zoals MDS vordert, zou een patiënt opmerken moeheid, kortademigheid, gemakkelijk blauwe plekken of bloeden, kleine rode vlekken net onder de huid (petechiën), gewichtsverlies en frequente infecties. De patiënt kan ook zeer bleke wijten aan de aanwezigheid van bloedarmoede.
Ondersteunende behandeling

Er is geen remedie voor MDS, dus de meeste patiënten ondergaan ondersteunende behandeling hun symptomen te minimaliseren. Vele malen patiënten kiezen voor transfusie therapie om het aantal rode bloedcellen te verhogen, waardoor de vermoeidheid verminderen en het verminderen van de symptomen van anemie. Deze behandelingen effectief zijn voor maximaal een maand tegelijk. Echter, in sommige gevallen, patiënten met MDS opbouwen van een tolerantie voor transfusietherapie tijd.

De Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) heeft bovendien een korte lijst van geneesmiddelen die de productie van rode bloedcellen stimuleert of het verhogen van witte bloedcellen helpen infectie te voorkomen. Azacitidine en Dacogen kan de ontwikkeling van rode bloedcellen stimuleren en vertragen de progressie van de ziekte in leukemie. Revlimid kan helpen elimineren de behoefte aan bloedtransfusies bij patiënten bij wie MDS wordt geassocieerd met chromosoomafwijking.
Agressieve Behandelingen

Meer agressieve benaderingen
om de behandeling van patiënten met ernstige MDS omvatten chemotherapie en stamceltransplantaties. Echter, de laatste levert weinig kandidaten vanwege het risico van het implanteren van stamcellen bij oudere volwassenen, die de meeste kans om te lijden aan MDS. Nonmyeloablative transplantatie vóór implantatie, in plaats van chemotherapie, is een nieuwe procedure die stamceltransplantaties kon maken een meer haalbare optie voor oudere volwassenen.
Wie loopt risico?

Risicofactoren voor MDS zijn: leeftijd, geslacht, blootstelling aan carginogens en aangeboren aandoeningen. Mensen in hun jaren '70 en '80 hebben meer kans om MDS te ontwikkelen, met mannen die meer vatbaar voor deze ziekte. Mensen met een geschiedenis van blootstelling aan kankerverwekkende stoffen, zoals tabak, kunnen meer risico op MDS zijn. Bepaalde genetische aandoeningen, zoals Fanconi anemie en het syndroom van Down, verhogen het risico van MDS.