Wat is Iriscopie?

Iriscopie, algemeen bekend als Iridodiagnosis, is een vorm van alternatieve geneeskunde techniek die kleuren, patronen en diverse andere eigenschappen van de iris gebruikt om te onderzoeken en te evalueren algemene gezondheid van een individu. De techniek van Iridologie is algemeen gebaseerd op de veronderstelling elk orgaan bij de mens heeft een overeenkomstig gebied in de iris. Zo kan de goede werking onderzocht door eenvoudig onderzoek van de iris. Oorsprong van iriscopie

Het eerste gebruik van iriscopie werd ongeveer gedaan rond de 19e eeuw, toen natuurkundige Ignaz Peczely gedacht over deze techniek, terwijl onderzoekt soortgelijke strepen bij een patiënt werd hij de behandeling voor een gebroken been en de ogen van de een gier wiens been Peczely had per ongeluk gebroken paar jaar terug. Maar mensen ontslagen aanspraken Peczely's als louter mythe en zei dat deze resultaten niet kunnen worden geproduceerd keer op keer, en dat de zaak van Peczely was gewoon toeval. Iriscopie begon erkend te krijgen rond de jaren 1960 toen de Amerikaanse chiropractor Bernard Jensen, die ook de auteur van vele artikelen en romans, begonnen met het geven lessen over de techniek van iriscopie op zijn unieke manier. Jensen ook uitgevoerd verschillende experimenten en studies over diverse andere onderwerpen, zoals hydrotherapie en acupunctuur.
Methoden gebruikt in iriscopie

iriscopie techniek maakt gebruik van het algemeen apparatuur zoals zaklampen, camera's, vergrootglazen en microscopen om de iris van de patiënt te onderzoeken om elke vorm van weefsel veranderingen te detecteren, samen met bepaalde functies, zoals onregelmatige stoma vorming en pigment patronen. De resultaten worden vergeleken met een iris grafiek, die helpt bij het correleren van de verschillende delen van het menselijk lichaam met de verschillende zones in de iris. Een typische iris grafiek meestal de iris in ongeveer 90 zones, die elk met een ander lichaam orgel. De iridologists algemeen van mening de details gereflecteerd door de iris zijn over het algemeen de veranderingen in de weefsels van het desbetreffende lichaam organel.
Kritiek geassocieerd met iriscopie

Artsen
hebben verwierp de techniek van iriscopie, vaak noemde het als een pseudowetenschap. Iridologists beoefenen iriscopie zijn zelden artsen en iriscopie wordt meestal onderwezen en studeerde aan particuliere instituten. Deze techniek wordt niet onderwezen op een medische scholen. De meeste artsen die weigeren iriscopie als een vorm van medicamenteuze behandeling, beweert het slagingspercentage is behoorlijk minder en het is gewoon een systeem vol fouten. Artsen beweren de weefsels van de iris niet veel veranderingen tijdens personen levensduur ondergaan, zodat het onmogelijk is om het weefsel veranderingen van andere organen bestuderen in het lichaam wanneer het weefsel van de iris niet verandert.

Wetenschappelijk Onderzoek in verband gebracht met iriscopie

Diverse wetenschappelijke studies
die zijn uitgevoerd op iriscopie hebben meestal waren negatief, wat leidt tot een situatie waarin in iridologists ten onrechte de diagnose van een bepaalde ziekte als gevolg van de defecte iriscopie technologie. In 1988, werden 40 patiënten verkeerd gediagnosticeerd galblaas stenen, maar verdere medisch onderzoek en diagnose tegengesproken conclusies de iridologists, waardoor een conclusie van de artsen die Iriscopie techniek geen nuttige techniek om verschillende medische aandoeningen te detecteren en te diagnosticeren.
verordening en certificering van iriscopie Techniek

Vanwege de verschillende nadelige gevolgen en nadelen van iriscopie, is het niet geregeld en gecertificeerd door de overheid organisaties in verschillende landen, waaronder de Verenigde Staten en Canada.