Vijf Stadia van Prothese basishars

Prothesemateriaal harsen, of de binding component die de kunsttanden bevestigd aan de basis van de prothese, uit twee componenten, vloeistof (monomeer) en poeder of (polymeer). De polymeer en monomeer worden gemengd in een 3-1 volumedelen waardoor het poeder om de juiste consistentie met minimale krimp en krimp worden. De lengte van elk van de vijf stadia die dit mengsel gaat door wordt beïnvloed door de kamertemperatuur. Sandy /Damp

De eerste fase van dit polymeer-monomeer massa heet de zanderige of vochtige podium. Hier het brouwsel is bewolkt, korrelig en grof met geen verandering in zijn basisstructuur. Zodra het poeder monomeer en het vloeibaar polymeer worden gecombineerd, het mengsel wordt geleidelijk aan een vloeistof.
Tacky /Stringy

Tijdens de kleverige fase, de waterige mengsel wordt vezelig als de polymeerketens ontspannen en de viscositeit toeneemt. De hars hecht zich nu aan elk oppervlak, en zijn vezelig samenstelling maakt het gemakkelijk te breken.
Dough

Volgende tijdens het deeg fase, ook wel de gel stadium, het mengsel wordt een niet-klevende deeg kneedbaar of stopverf dat is de juiste consistentie voor het verpakken. Dit is het proces waarbij het materiaal wordt geplaatst in de matrijs of de kolf en deze fase duurt gewoonlijk vijf tot 10 minuten. Hoewel de afgewerkte hars is niet giftig, tijdens dit proces de werknemer moet handschoenen dragen om het monomeer van het invoeren van de bloedbaan via de huid.
Elastic /Rubberachtige

het monomeer blijft verdampen, de massa wordt meer elastisch rubberachtig. De aantrekkende eigenschap, wanneer de massa wordt uitgerekt en samengedrukt, maakt dit stadium niet geschikt voor gieten.
Solid /Stiff

De laatste fase van deze hars is het stoer of stijf podium. Hier bestaan ​​de monomeer is verdampt en het materiaal wordt een droge poreuze vaste dat alle mechanische verandering weerstaat. De stijve stadium wordt bereikt tijdens het uitharden of polymerisatie. Dit proces houdt meestal een van de drie methoden voor verwarming. De langzame methode is gewoon een langzame acht uur of overnacht waterbad op 165 graden Fahrenheit, de snelle uitharding methode omvat het dompelen van de prothese in een 165-graden Fahrenheit-bad voor twee uur daarna verhogen van de temperatuur tot 212 graden Celsius gedurende een uur. In de afgelopen jaren, vanaf 2010, magnetrons worden gebruikt, maar moet de hars speciaal worden geformuleerd en in niet-metalen flessen. Ook is het uiterst belangrijk om alle resterende monomeer van de prothese na polymerisatie verwijderen omdat dit kan oraal weefsel irritatie veroorzaken.