De jury is nog steeds uit over de vraag of het nu gemakkelijk beschikbaar vaderschap tests zijn een zegen, een zegen in vermomming of een vloek. De School van denken die dat vaderschap testen houdt is een zegen zullen beweren dat de gemakkelijke beschikbaarheid van DNA-gebaseerde paterniteitstesten een bevrijdend effect op zowel mannen als vrouwen heeft gehad. Voor de mannen, een eenvoudige DNA-gebaseerde vaderschapstest biedt gelegenheid om te weten zeker of het kind ze opzetten om te brengen is inderdaad hen of ze hebben spelletjes gespeeld op hen een stukje kennis waar veel van onze mannen voorvaderen zouden alles hebben gegeven voor. Door een dergelijk DNA-test, vaderschap, net als moederschap, wordt een zekerheid verslaan van de eeuwenoude gezegde waar moederschap werd gezegd dat bijna altijd een kwestie van zekerheid, met het vaderschap altijd wordt gezien als materie van het vermoeden. Ook voor vrouwen, vaderschap testen biedt de mogelijkheid van spijkeren mannen die gaan rond kinderen te verwekken en het afstand doen van hun vaderlijke verantwoordelijkheden. Nu, terwijl vóór de komst van DNA-gebaseerde vaderschap testen van de rechtbank kan het geval zijn vrouw (waar ze toevallig aanklagen voor kinderalimentatie) wegens gebrek aan voldoende bewijs te ontslaan, de moderne vrouw, gewapend met een DNA-test resultaat toont de man in kwestie aan de childsvader zijn heeft een veel betere kans van slagen in haar geval. Aan de andere kant, de school van denken, die het standpunt dat vaderschap testen is een vloek houdt stelt dat dergelijke testen heeft de klassieke benadering gedestabiliseerd naar het ouderschap, een aanpak die velen voelen was waar ons net zo goed. In deze klassieke benadering van het ouderschap, is het hebben van kinderen gewaardeerd om zijn maatschappelijke waarde, in plaats van fysieke waarde. In dit verband dan, mensen moesten kinderen om hun namen te houden - in plaats van hun genen - in leven. Natuurlijk is onze aangeboren verlangen volgens manier hebben we geprogrammeerd door de maker, was om onze genen naar de volgende generatie door middel van onze kinderen, maar omdat er geen manier om te weten dat wie je opvoeding van je gen-drager was inderdaad ( vooral voor de mannen), een persoon moest zich tevreden stellen met het hebben van sommigen om hun naam te nemen aan de volgende generatie. Het enige dat is veranderd met de komst van het vaderschap testen en alles wat men hoeft te doen vandaag is een simpele DNA-test te nemen, en ze zijn goed op weg om te weten of de persoon die ze hun zoon of hun dochter noemen is inderdaad hun gen-drager of gewoon een naam-drager. Nu de gevolgen van het kennen van een persoon die je hebt al die tijd wordt de behandeling als uw nageslacht is niets van de soort kan worden verwoestende op zijn zachtst gezegd, zelfs als de persoon in kwestie toevallig net een jong kind als DNA-tests worden meestal uitgevoerd op zijn jonge kinderen in het geding zijn. Zo verwoestende, in feite, zijn de effecten van het besef dat de persoon die je hebt behandelen als uw kind is niets van de soort die mensen zijn gekend om dingen die ze nooit zou hebben gedacht doen voordat een van beide aan zichzelf of het kind te doen in kwestie - op het besef dat het kind dat ze hebben altijd gedacht was hun niet. Natuurlijk is de voorstanders van DNA gebaseerde vaderschap testen zal dit argument tegen het feit dat het allemaal een DNA-test doet is om de waarheid te onthullen, en het is beter om te leven met een bittere waarheid, dan met een zoete leugen.
