Therapeutische activiteiten voor kinderen met OCD

De American Academy of Child and Adolescent Psychiatry (AACAP) stelt dat OCD is gevonden in maar liefst 1 op de 200 kinderen en adolescenten. Het gedrag van OCD hun mogelijkheid om succesvol functioneren op school en thuis beïnvloeden, en ze interfereren met socialisatie. Medicatie kan helpen, maar therapeutische activiteiten zijn de sleutel tot de behandeling van OCD. Symptomen

Obsessies
zijn aanhoudende angst-veroorzakende gedachten of beelden. Dwanghandelingen zijn repetitief gedrag gerelateerd aan de obsessie. Deze gedragingen te zetten in rituelen die moeten worden ingevuld voordat het kind op kan bewegen om iets anders te doen. Gemeenschappelijke obsessies voor kinderen draaien om angsten te worden geschaad, angst voor een ouder sterft en angsten over ziekte of ziektekiemen. Een verwante dwangmatig gedrag kan voortdurend worden wassen hun handen af ​​te zijn van de ziektekiemen. Andere veel voorkomende rituelen draaien rond het regelen speelgoed of voorwerpen op een bepaalde manier en hamsteren items. Deze gedragingen kunnen niet worden gecontroleerd en ze verbruiken tijd en aandacht, waardoor kinderen niet in staat om zich te concentreren of te voltooien taken.
Therapie Factoren

leeftijd van het kind kan problemen creëren om uitvoering van de therapie. Afhankelijk van hun ontwikkelingsniveau kunnen kinderen niet in staat om de verbinding tussen obsessies en compulsies maken. Jongere kinderen kunnen ook een harde tijd het beschrijven van hun angsten en kunnen niet begrijpen waarom ze dwangmatige rituelen uit te voeren. Op elke leeftijd, ze zijn minder gemotiveerd om deel te nemen nu in werken voor een toekomstig voordeel dat ze niet volledig begrijpen, en hun mogelijke ongerustheid over het invoeren van de behandeling kunnen ze minder goed in staat om deel te nemen maken. Toch therapeutische activiteiten kritisch. De AACAP staten, "Hoe jonger het kind, hoe meer men zou eerst proberen een niet-medicamenteuze behandeling, zoals cognitieve gedragstherapie behandeling."
Cognitieve gedragstherapie

Cognitieve gedragstherapie maakt gebruik van gestructureerde activiteiten, zoals een werkmap, dagelijkse of wekelijkse activiteit vellen, het onderhoud van een dagboek, en specifieke opdrachten. Het doel is om angst-producerende gedachten, gevoelens en gedragingen op te nemen, zodat de gegevens later met de therapeut kan worden beoordeeld. Op deze manier leren kinderen om de negatieve obsessies en compulsies herkennen en kan beginnen te leren om ze te vervangen door positieve gedachten en gedragingen.
Exposure and Response Therapy

De eerste activiteit in deze therapie is om een ​​lijst van alle angsten van het kind en de bijbehorende rituelen creëren. Vervolgens beginnen met degene die de minste angst veroorzaakt, het kind doelbewust wordt blootgesteld aan wat de angst triggers. Ze zijn altijd met iemand opgeleid om hen te helpen door de angst, en vooral, om te voorkomen dat het uitvoeren van het dwangmatig gedrag. Toen hun gevreesde consequentie niet gebeurt, leren ze dat hun angsten niet gebaseerd op de werkelijkheid en hun angst naar beneden gaat, zonder het ritueel ontwikkeld om het te verlichten hebben uitgevoerd. Veelvuldig herhalen van de blootstelling en het voorkomen van de respons resulteert in het verminderen van de angst totdat uiteindelijk de obsessies te stoppen.
Cognitieve herstructurering

Deze therapeutische activiteit geeft kinderen en jongeren een instrument om te helpen beheren van hun angst. Ze worden geleerd om realistisch herlabelen hun gedachten en daden. Zo kunnen ze leren om te zeggen, "Ik zal niet ziek van het aanraken van de deurknop, dat is slechts mijn OCD praten." Deze uitspraken zijn versterkt door activiteiten zoals het gebruik van een grafiek van de mate van angst waarderen. Dit geeft direct feedback en helpt het kind hun reactie beter te beheren.
Behavioral Beloningen

Deze methode biedt een manier om vooruitgang te tonen en te motiveren kinderen om de therapeutische activiteit voort te zetten. Een grafiek is gemaakt met spaties om de specifieke aantal keren dat een therapeutische taak moet worden voltooid om een ​​beloning te bereiken geven. Stickers of zelfs een simpel vinkje worden geplaatst in de ruimte voor elk succes, en wanneer de ruimtes zijn gevuld, wordt de beloning gegeven. Voor jongere kinderen kan een meer directe, maar kleine beloning (snoepje, tv-tijd) worden gebruikt als aanvulling op de markeringen op de kaart. Op termijn moet de beloningen worden afgebouwd en vervangen door eenvoudige lof en aanmoediging.