Human houding is gedefinieerd als de uitlijning van het skelet in relatie tot gezamenlijke beweging, locomotief vermogen, spierspanning, en spier werving patterns.To maken, of juist deze aanpassing heeft betrekking op de integratie van het skelet , gespierd en neurologische functies. Een meer specifieke component van de houding is posturale controle, of core stability. Deze component vereist subtiele houdingsspieractiviteit die zich voordoen tussen de stam tot destabiliserende krachten opgelegd of door het lichaam tegen te gaan. Als de menselijke bewegingen in verschillende posities posturale deze anatomische relaties instabiliteit en resulteren in specifieke omstandigheden, zoals lage rugpijn, strakke hamstrings, evenals knie en heup problems.A veranderingen in de lichaamshouding te verbeteren kan natuurlijk leiden tot een verandering in de motor patroon voor zowel eenvoudige en atletische taken, en in sommige gevallen bij de uitvoering van de vaardigheid. De effectiviteit van het skelet, spier en neurale systemen om deze gecoördineerde beweging te bereiken wordt genoemd posturale control.The meervoudige combinatie van acties die plaatsvinden maken beweging omvatten een reeks complexe berichten aan spieren zowel beweging ontwikkelen (via de globale mobliser of agonist spieren) en stabiliteit (via de antagonist of mondiale stabiliteit spieren). De mate van stabiliteit en de kwaliteit van de beweging en dus sportprestaties is vaak afhankelijk van het bedrag van de houdings control.The posturale controle systeem kan worden onderverdeeld in drie fundamentele functionele componenten, namelijk: biomechanische, beweging of motorische coördinatie, en sensorische organisatie onderdelen. aan de activiteiten van algemeen dagelijks leven, fitness training en vaardige beweging, de bewegingspatronen bruto en gezamenlijke coördinatie daagt het blote oog naar de wijze waarop de controle wordt vastgesteld zien. De stabiliteit van de posturale systeem als basis voor efficiënt beweging stelt een posturally correcte en stabiele structuur gemakkelijker behandelt storingen en een reactie in een effectievere manner.This begrip spier onbalans met betrekking tot letsel wordt ondersteund in veel literatuur die gespierde disfunctie met betrekking tot vertraagde aanvang activiteit of veranderde activering patronen, als gevolg van pijn suggereert, verstoord mechanica of gestoorde neurale activering, zijn betrokken als bijkomende factoren in andere gezamenlijke bijbehorende pathologieën. Sterkte vergelijkingen van agonist en antagonist spieren in eerdere studies hebben geprobeerd aan te tonen dat een bepaalde relatie bestaat tussen dergelijke groepen van spieren die bijdragen aan gezonde functie van het gewricht en efficiënte beweging van het gewricht. De verkregen relatie tussen agonist en antagonist spiergroepen resulteert in een kracht verhouding die de werkelijke rol van elke spier en de wijze waarop zij elk bijdragen tot beweging in die verbinding kan definiëren. Veranderingen in evenwicht spieren zijn gekoppeld aan schade en dalingen in prestaties door hetzij een vermindering van het gezamenlijke bereik van de beweging, of gewijzigde timing en spieren werving patterns.Athletes regelmatig last zoals spier onevenwichtigheden uit het repetitieve karakter van hun sport vaak leidt tot onevenwichtigheden spier over belangrijke grote gewrichten zoals de schouder in overhead-of bovenlichaam dominante sport, en de heup en knie in onderlichaam dominante sport. Dit resulteert in gewijzigde gezamenlijke coördinatie, kracht verhoudingen, en verwondingen. Omscholing van de spieren die fungeren als stabilisatoren om hen te helpen bij het co aanbestedende op het juiste moment om een gezonde basis van de steun vast te stellen is vereist, alsmede het corrigeren van kracht onevenwichtigheden op de werving patronen van de mobilisers.Chronic lage rugpijn patiënten te verbeteren, en die met musculoskeletale letsels, lijden soortgelijke spieronevenwichtigheid en veranderde patronen van rekrutering behaviour.A onvoldoende sterkte van de romp en de kern is ook geassocieerd met letsel en vermindert. De gemeenschappelijke gedachte bestaat dat betere gezamenlijke of rompstabiliteit zal het risico op letsel te verminderen en te voorkomen dat ongewenste bewegingen en werving patronen in het bijzonder wanneer zij deelnemen aan repetitieve of mechanisch bevooroordeeld activities.For atleten en coaches op zoek naar een echt functie geïntegreerd beweging prestaties voor je sport, je kunt alleen bereiken door het begrijpen van de manier waarop je lichaam zich gedraagt onder bepaalde fysische omstandigheden. Daarom is het belangrijk om te leren hoe om beweging functie en controle van de Core regio (romp en bekken) te evalueren en te bepalen wat de meest effectieve methoden om bewegingsgedrag slechte corrigeren en uiteindelijk het verbeteren van performance.In Daarnaast decennialang atleten zijn opgeleid volgens de beginsel van geleidelijke overbelasting met weinig of geen verbetering in hun prestaties. Het is duidelijk dat een nieuwe richting voor het verbeteren van de prestaties van de atleten is nodig, door hen een groter gevoel van hun lichaam zowel in de omringende ruimte en intern door goede posture.This zal leiden tot betere prestaties van de sportieve vaardigheden en blessures te voorkomen door middel van een verhoogd gevoel van fysieke bewustzijn door:. identificeren en verbeteren van houding in belangrijke bewegingspatronen verbeteren zelfbewustzijn voor de atleet bij het aanleren van nieuwe vaardigheden Vaststelling van een uitgebalanceerd trainingsprogramma dat de volledige behoeften van de sporter voldoet
