Soorten Smog

Smog is een type van luchtvervuiling die door een mix van fotochemische polluenten en rook. Hoewel de term "smog" komt van de combinatie van de woorden "rook" en "mist" mist niet altijd een component, maar het kan zijn. Soms is de vorming van een zichtbare nevel, smog kan beïnvloeden zichtbaarheid en oogirritatie veroorzaken evenals ademhalingsproblemen. Hoewel overheden zijn bezig om het te controleren, smog is een groot probleem voor de steden in de hele geïndustrialiseerde wereld. Er zijn twee basistypen: zwavelhoudende smog en fotochemische smog. Elk heeft zijn eigen oorzaken en gevolgen, alsmede de controle methoden voor het houden van luchtreiniging. Zwavelhoudende Smog

Sulfurous smog (ook wel wintersmog en Londen smog) werd voor het eerst opgemerkt in Londen tijdens de industriële revolutie. Zwavelhoudende smog is een mengsel van zwaveldioxide en rook die wordt gevangen door mist over steden tijdens de wintermaanden. Industriële Revolutie-tijdperk huishoudens voornamelijk gebruikt steenkool voor koken en verwarming, de lucht met zwavelhoudende rook verstopping. Ook fabrieken op dat moment niet over wetten die dispersie van verontreinigende stoffen. Strengere beperkingen emissies en moderne technologie betekent dat zwavelhoudende smog is niet meer zo gangbaar.
Invloed van Sulfurous Smog

Een bekende eigenschap van zwavelhoudende smog was zijn dichte, donkere nevel, schril afbreuk zichtbaarheid in industriële steden in de 18e en vroege 19e eeuw. Zwavelhoudende smog in Londen op het moment vaak groeide zo dik dat het zien aan de overkant was het moeilijk tot onmogelijk op sommige dagen. De impact op de gezondheid van de bevolking is goed gedocumenteerd, met gevallen van astma, reeds emfyseem, bronchitis en ernstige longinfectie in die tijd. In 1952, toen auto's werd gemeengoed in de stad, dus het toevoegen aan de verslechterende lucht omstandigheden, een 5-daagse zwavelhoudende smog was verantwoordelijk voor meer dan 4.000 doden in de stad Londen.
zwavelhoudende Smog Controle

De 1952 tragedie gevraagd Groot-Brittannië naar de Clean Air Act van 1956 op te leggen. De handeling verplaatst fabrieken van stadscentra naar minder bevolkte gebieden en introduceerde het gebruik van hoge fabrieksschoorstenen voor een betere dispersie van verontreinigende stoffen. Ook opgelegd rookloze zones waar alleen rookloze brandstoffen kan worden verbrand en introduceerde schonere brandstoffen zoals gas, elektriciteit en schonere kolen voor huishoudelijk gebruik. Later in de Verenigde Staten, de Clean Air Act van 1963 gaf de EPA de bevoegdheid om beperkingen op bepaalde luchtverontreinigende stoffen en de emissies uit sectoren als staalfabrieken en nut planten te stellen.
Van fotochemische smog

meeste van de huidige smog fotochemische smog (ook wel smog en Los Angeles smog.) veroorzaakt door de reactie van zonlicht om dergelijke verontreinigende stoffen zoals stikstofoxiden en koolwaterstoffen, fotochemische smog kan een probleem zijn voor alle grote steden , maar vooral degenen met warme, droge klimaten waar de chemische reactie de aanmaak van ozon gas is het meest waarschijnlijk optreden. Het probleem wordt vaak verergerd in steden, omringd door heuvels of bergen waar minder luchtcirculatie ontstaat.
Invloed van fotochemische smog

creëert fotochemische smog vaak een wit of bruinachtig waas, meestal merkbaar tijdens ochtenduren. Fysiek, het veroorzaakt hoofdpijn, oogirritatie, hoesten, piepende ademhaling en verminderde longfunctie. Het verslechtert stoffen en rubber, en schade planten, als goed.
Van fotochemische smog Controle

Sinds de schadelijke gassen van fotochemische smog atmosferisch worden uitgestoten, ze te controleren is moeilijker dan het beheersen van die van zwavelhoudende smog. Een manier om dat te doen is door het beheersen van voertuigemissies door het gebruik van katalysatoren en schonere verbranding brandstoffen. Industriële emissies worden ook gecontroleerd door regeringen over de hele wereld, hoewel sommige milieugroepen beweren dat strengere regels moeten worden in de plaats.