De eerste keer had ik een paniekaanval ik kreeg op een vliegtuig! Dat was mijn slechtste vlucht ooit en mijn leven was niet hetzelfde voor meerdere jaren. Ik kreeg een handvat op het, hoewel, en het ging weg. Ja, het kan gaan away.For mij de paniekaanvallen duurde enkele jaren, ongeveer 5 of 6. Ik vocht ze elke manier die ik kon bedenken, waaronder alcohol, hardlopen, mediteren, en diverse andere things.When Ik denk terug het lijkt alsof paniekaanvallen kon t misschien mijn leven hebt ingevoerd. Ik was een risico taker.I was een bokser. Ik was een vliegtuig piloot. Ik was een ruiter jarenlang in Montana. Ik heb nog steeds rijden motorfietsen! Was ik nooit gepest en ik was niet geïntimideerd. Niemand ooit opgepikt op mij en ik zeker als heck was geen ta sissy.I ging door High School in Montana en ging naar de universiteit er ook. Ik had een geweldige tijd met de lessen en de meisjes en ik getrouwd met een echte sweetheart.Now, heb ik nerveus vele malen geweest, maar ik was niet voorbereid op wat een paniekaanval zou kunnen doen om you.I was 30 jaar oud, zes voet twee en 190 pond. Ik was in grote vorm! De paniekaanvallen sloeg plotseling, schijnbaar uit nowhere.I was al mijn bedrijven voor 6 jaar in deze tijd. Ik was op een conventie in LA en een vriend reed me naar LAX, zodat ik terug kon gaan naar Oregon, de ruige noordwesten en mijn family.I zat in de wachtruimte kijken naar de ongelooflijke verscheidenheid van mensen die je zien op LAX toen ik hoorde van de boarding call.At dit keer had ik een vliegtuig piloot geweest voor 6 jaar en had mijn eigen vliegtuig. Als ik mijn eigen vliegtuig had gevlogen beneden het een stuk beter trip.Ik kreeg in lijn zou zijn geweest. We begonnen met het verplaatsen in de richting van de tunnel aan boord van het vliegtuig als er iets afging in mijn maag. Ik was opeens erg ongemakkelijk. Binnen enkele seconden Ik wilde rennen, maar ik dacht dat ik gek was en ik heb t wil iemand anders te know.Somehow ik in dat vliegtuig kreeg. Inmiddels was de paniekaanval in volle bloei. Ik was stromende zweet. Ik trilde. Ik was bang ... maar niet bang voor iets dat zinvol gemaakt. Ik voelde me alsof ik kon daar sterven, gelijk daarna. De angst was enorm en maakte me gek want, zo dicht als ik kon vertellen, was er geen reden voor this.Something mis was met mij! Ik was OK een uur geleden en nu ik ben verliezen. Ik was bang dat ik d verder moeten paniek en eisen ze het land en laat me af. Ik wilde run.I zat daar, in mijn stoel bij het raam, met uitzicht op het landschap, zoals ik vroeger graag doe, maar nu alles wat ik had waren legioenen verward, kwaad gevoel ideeën wervelende rond in mijn head.I had om houd ze daar. Ik kon niet laat niemand weten! Wanneer de Stewardessen benaderde me ik heb t kijk omhoog en schudde mijn head.That was de langste vlucht van mijn leven ook al was het minder dan twee uur. Ik had gedacht springen eruit. Ik dacht aan mijn familie, mijn vrouw en mijn kinderen. Ik probeerde mezelf dwingen om alleen na te denken over positieve dingen en, ongeveer een uur en een half na de paniekaanval begonnen, het begon te vervagen ... slowly.I was zo blij en opgelucht. Ik begon zich zorgen te maken dat het zou terugkeren! Voor de rest van de vlucht, was paniek op me afkomen of gaan zijn.Wanneer ik op de grond kreeg ging ik meteen naar de bar en dronk een dubbel van whisky.I kreeg mijn bagage en liep naar de auto. Ik ging net als Waar in de hel kwam dat vandaan? Dan, plotseling, hij probeerde terug te komen! Dus ik volgepropt it.When ik thuis kwam heb niet mijn vrouw vertellen over it.In de ochtend leek alles OK en ik laten rijden. Totdat de paniekaanvallen terug. Ik kon niet krijgen op een lift. Ik kon niet ontmoeten zakenpartners in een afgesloten ruimte. Ik maakte een LOT van excuses.The komende jaren waren moeilijk door te komen. Ik probeerde alles wat ik kon. Ik wist wat ze nu waren, maar ik wist niet weet hoe zich te ontdoen van hen, totdat ik viel over een boek dat ik t kan herinneren de naam of.I ging bij de rivier in mijn kleine sportwagen om het boek te lezen. Toen ik las een beschrijving van een persoon s paniekaanval, het maakte me aan het huilen. Het had verschillende therapieën, meestal geest werken en mediteren, en enkele zinnen te herhalen. Het duurde een tijdje, maar ik voelde me onmiddellijk gedeeltelijke vrijstelling en encouragement.The paniekaanvallen waren de engste dingen die ik ooit had behandeld tot dan toe en het idee van ze terugkomen is chillen. Maar ze nooit did.Later, kwam ik erachter dat zodra je deze dingen om te vertrekken je kunt ontdoen van hen op wil. Als je eenmaal op dat punt, de angst voor de aanvallen terugkeer verliest het s macht en je kunt beginnen met een volwaardig leven again.You ll OK ... don t zorgen te maken! Copyright 2009 Riley-west
