Slikken Problemen na een beroerte

Het slikken proces omvat de goede werking van vele spieren en zenuwen. Wanneer een beroerte veroorzaakt schade aan deze spieren of zenuwen, kan slikproblemen ontwikkelen. Dysfagie is de medische term naar het inslikken aandoening die veel patiënten met een beroerte beïnvloedt beschrijven. De American Stroke Association meldt dat bijna 65 procent van de slachtoffers van een beroerte dit soort slikken probleem kan ontwikkelen. Indien niet gediagnosticeerd en behandeld, kan dysfagie andere ernstige gezondheidsproblemen veroorzaken. Slikken Process

Het slikken proces is zeer complex en vereist de coördinatie en de goede werking van vele paren van spieren en zenuwen om voedsel te vervoeren van de mond naar de maag. Het proces verloopt meestal in drie fasen, die mondeling, keelholte en slokdarm zijn. Tijdens de eerste fase, de tong werkt om het voedsel te verzamelen en bereidt het voor slikken. De tong moet duw het voedsel aan de achterkant van de keel. Dit initieert de slikreflex, die het voedsel of vloeistof beweegt door de keelholte, slokdarm en in de maag (zie Bronnen).
Dysphagia-geassocieerde slikproblemen

Dysfagie of moeite met slikken treedt op wanneer er een probleem is in elk stadium van het proces slikken. In sommige gevallen, aandoeningen die mond of keel verzwakken kan een oorzaak voor de aandoening

Echter zijn. Kunnen beroerte patiënten slikproblemen omdat zij niet de slikreflex die noodzakelijk transportstand initiëren of aangevuld voedsel van de mond naar de maag. Dysfagie kan leiden tot andere gezondheidsproblemen bij deze patiënten, zoals aspiratiepneumonie.
Gezondheidsproblemen

inademen voedsel of
vloeistoffen, ook wel aspiratie, kan leiden tot zwijgen aspiratie. Dit gebeurt wanneer een persoon slikt voedsel of vloeistoffen en is niet van bewust dat dit materiaal de longen is aangegaan. Dit kan een infectie veroorzaken, wat kan leiden tot longontsteking.

Indien onbehandeld, een slagslachtoffer met slikken stoornis is ook gevoelig voor gezondheidsproblemen zoals uitdroging en ondervoeding.

Hoewel dysfagie en bijbehorende gezondheidsproblemen kan algemeen zijn in patiënten met een beroerte, kunnen andere mensen ook de ontwikkeling van deze aandoening. Deze omvatten mensen die lijden aan neurologische aandoeningen (ziekte van Parkinson), hoofdletsel, slokdarmkanker en ouderen. Sommige individuen worden ook geboren met deze afwijking.
Symptomen en diagnose

De symptomen van dysfagie kan mild, matig of ernstig zijn. Deze kunnen bestaan ​​uit overmatig speeksel en kwijlen, hangende mond, hoesten of stikken bij het eten, gorgelende geluiden, keel ongemak en het onvermogen om te starten of te voltooien de slikreflex. Wanneer de symptomen niet ernstig zijn, kunnen sommige patiënten met een beroerte langzaam te herstellen van deze aandoening en anderen kan nodig zijn om manieren aan te passen om deze aandoening te leren. Echter, anderen kunnen nooit volledig weer de mogelijkheid om.

Slikken Wanneer artsen vermoedt dat deze aandoening, kan de patiënt een logopedist voor een evaluatie te zien. Een lichamelijk onderzoek en tests zoals de glasvezel laryngoscoop worden vaak gebruikt om problemen op te sporen in de verschillende fasen van het proces slikken. Andere tests kunnen bestaan ​​uit een gemodificeerde barium slikken test, echografie en CT-scans.
Behandelingen

Het belangrijkste doel van de behandeling is om de specifieke slikken probleem van individuele patiënten aan te pakken. Sommige patiënten met een beroerte kan nodig zijn oefeningen om de mond of keel spieren tinten verbeteren, terwijl anderen kan hebben om de manier waarop ze slikken (het veranderen van de positie van het hoofd tijdens het eten) te wijzigen. Veranderingen in de voeding zijn vaak ook noodzakelijk. Patiënt kan hebben om bepaalde voedingsmiddelen te vermijden of te eten voedsel van een andere consistentie zoals gepureerd voedsel of verdikte vloeistoffen.

Voor slachtoffers van een beroerte met ernstige dysfagie, sondevoeding of percutane endoscopische gastrostomieën (PEG) kan nodig zijn om de complicaties te voorkomen van uitdroging en ondervoeding. Een PEG omvat het inbrengen van een sonde door de buikhuid in de maag.

Meeste patiënten kunnen helpen bij de behandeling slikproblemen CVA lossen. Het kan ook een potentieel levensbedreigende aandoeningen zoals aspiratiepneumonie te voorkomen.