De reden dat bijna alle zorgverzekeraars zijn gestopt met het betalen voor residentiële verslavingszorg is dat de effectiviteit van residentiële behandeling en ambulante behandeling al vele malen is vergeleken, zonder voordeel wordt gevonden voor residentiële behandeling. De kwestie van de American Psychologist juli 1986, bevat de definitieve artikel (door Miller & Hester) over dit onderwerp. Hun artikel een overzicht van bevindingen van 26 gecontroleerde studies, die consequent hebben aangetoond dat er geen totale voordeel voor woon dan niet-residentiële instellingen. U kan zich afvragen of een 1986 artikel nog relevant zou zijn dit vele jaren later. Echter, meer recente gegevens niet geleid tot een andere conclusion.Yet residentiële behandeling blijft populair, als beoordeeld door het aantal verhalen in de pers over beroemdheden gaan naar afkickkliniek. Miller en Hester suggereren echter dat het wordt aanbevolen dat 3rd party restitutiepolis (1) dient te ontmoedigen het gebruik van intensieve residentiële modellen voor de aanpak van alcoholmisbruik bij rendabelere alternatieven beschikbaar zijn en (2) versterken van het gebruik van ondersteunde behandelmethoden onderzoek ongeacht de instelling. Er wordt opgemerkt dat dergelijke beleidsprioriteiten rechtstreeks ingaat op de huidige praktijken en de financiële belangen van velen voor profit providers.Miller en Hester verduidelijken dat hoewel residentiële behandeling werkt niet beter dan poliklinische voor klanten die het kunnen betalen, voor klanten die zich niet kunnen veroorloven woningen behandeling (bijvoorbeeld, ze zijn dakloos), is vaak beter dan ambulante. Voor deze populatie residentiële behandeling kan zorgen voor de stabiliteit anders ontbreekt in hun lives.Residential behandeling kan nuttig zijn als 1) iemand heeft geprobeerd om verandering aan te brengen en kan niet schijnen om het te handhaven in hun normale omgeving en 2) deze persoon kiest vrij voor residentiële behandeling bij te wonen . Zelfs als de persoon zullen terugkeren naar een andere omgeving na ontslag uit residentiële behandeling poliklinische behandeling nog steeds nodig. Iedereen kan onthouden in een residentiële behandeling faciliteit. Omdat er slechts uitstelt omgaan met het echte probleem, dat is hoe te leven (en onthouden) in de echte world.Consequently, tenzij het duidelijk is dat het verkrijgen van de verslaafde individu in een veilige omgeving moet meteen gebeuren, te beginnen met een ambulante behandeling. Als residentiële behandeling optreedt, kan een 28 dagen of 30 dagen verblijf niet nodig. Helaas zijn de meeste voorzieningen zijn niet flexibel over lengte van het verblijf. Aan de andere kant, als een of meerdere maand lang verblijf niet hebben gewerkt, kan 90 dagen of meer waard zijn considering.There zijn veel voordelen aan ambulante behandeling. Het is de behandeling van keuze voor de meeste mensen. Er is geen probleem om wat er gebeurt wanneer het individu naar huis terugkeert. Poliklinische behandeling is vaak veel minder duur (zeker gezien het feit dat uw verzekering kunnen betalen voor een aantal ervan). Als verandering niet snel genoeg gebeurt (of niet gebeurt helemaal) residentiële behandeling kan de back-up wordt geëvalueerd duw voor residentiële behandeling zijn vaak afkomstig uit de familie, die wanhopig op zoek naar verlichting (gewoon hem hier weg en veilig, dus het leven kan beter voor een tijdje!). In deze situaties, echter, kan het individu vaak grote weerstand tegen residentiële (ik niet nodig dat ik dit kan doen op mijn eigen. En ik cant veroorloven om weg te zijn dat lang). Als discussie over de behandeling ontstaat als gevolg van een gezin confrontatie, kan de familie reactie zijn dat zolang er (voortgang, onthouding, succesvolle matiging, enz.), de familie zal niet aandringen op residentiële behandeling.
