Protocollen voor de uitspraak van Death

Elke staat en elk land heeft iets andere regels voor de uitspraak van de dood. In sommige staten, kan alleen een arts de definitieve uitspraak te doen. Andere staten laten verpleegkundigen of zelfs dringende medische technici /paramedici tot het besluit dat de dood heeft plaatsgevonden maken. Ongeacht wie de laatste oproep maakt, zijn er drie criteria die kunnen worden gebruikt om de dood te oordelen: hartdood, hersendood en verwondingen of aandoeningen die onverenigbaar zijn met het leven. HartDood

hartdood
is het type van de dood waarmee de meeste mensen zijn. Het treedt op wanneer het hart en de longen onherroepelijk stoppen met werken. Een arts beoordelen hartdood moet luisteren voor de afwezigheid van de halsslagader en de hartslag, luister en kijk of de afwezigheid van spontane ademhaling en controleer of de pupillen van de ogen van de patiënt reageren op licht. De arts moet ook de vaststelling of de stopzetting van de bloedsomloop en de ademhaling is onomkeerbaar. Afhankelijk van de omstandigheden, kan de arts ervoor kiezen om de patiënt dood te verklaren, of kan een "code" te noemen en begon cardiopulmonale resusciation te proberen om de patiënt te doen herleven.
Hersendoodprotocol

Hersendood is het een soort van dood, die altijd moet worden bepaald door een arts. Het treedt op wanneer de gehele hersenen, inclusief de hersenstam, ophoudt te functioneren. De uiterlijke tekenen van hersendood zijn volledige apathie of coma, geen reflexieve reactie op pijn, geen hersenstam reflexen en apneu, of het stoppen van de ademhaling. Naast deze symptomen, artsen gewoonlijk voeren een of meer beeldvormende diagnostiek van de hersenen om te bevestigen dat er geen elektrische activiteit. Een persoon die is uitgesproken hersendood is juridisch overleden, maar zijn of haar hartslag en ademhaling kan worden gehandhaafd gedurende een korte tijd in leven te laten voor orgaandonatie.
Voorwaarden compatibel met Life

Het is meestal de hulpdiensten die maken de vaststelling of toestand van een patiënt is onverenigbaar met het leven. Een paar voorbeelden van dergelijke omstandigheden zijn onthoofding of onthoofding, het lichaam wordt gesneden of gescheurd in de helft op de buik of borst, verbranding of derdegraads verbrandingen die meer dan 70 procent van het lichaam, de afbraak en de rigor mortis dekken. Echter, zijn de hulpdiensten getraind heel voorzichtig zijn in het maken van de bepaling van de dood. Als de paramedicus heeft enige twijfel over de vraag of een blessure is survivable, moet hij of zij de patiënt te vervoeren naar een ziekenhuis en liet een arts maken de definitieve vaststelling.