Persoonlijke verhalen van Leven met Borstkanker

Als je iemand kent die een bobbel onder haar arm of op haar borst gevonden hebben gekend, dan heb je de angst gezien. Echter, als je de klomp gevonden, dan weet je de vele gedachten die je geest doordringen als u de mogelijkheid van borstkanker zijn de diagnose overwegen. Je hoopt voor het iets anders te zijn, maar je weet als het borstkanker, de dood is een reële mogelijkheid. Iedereen zal je vertellen geen zorgen te maken of paniek, maar dat is niet altijd mogelijk voor sommige mensen. Laurel Ontdekt een Lump

Laurel, vond een vrij grote, pijnlijke bobbel onder haar rechterarm. Ze had over het algemeen bobbelige borsten haar hele leven, zonder voorgeschiedenis van borstkanker in de familie voor zover zij op de hoogte was. Op meer dan 44 jaar oud, had ze nooit een mammogram gehad of echt zelf onderzocht. Haar man moedigde haar aan om naar de dokter, die een extra forfaitaire gevonden en vertelde haar om een ​​mammogram te plannen.

Met geen ziektekosten, het mammogram was meer dan $ 300. Haar zus gaf haar opdracht om een ​​echografie gedaan op hetzelfde moment te krijgen en rond te vragen voor een betere prijs.
Beschouwing Hoewel Wachten

De vroegste Laurel kon krijgen in een lager geprijsde faciliteit was meer dan een maand weg, maar ze kunnen zowel de mammografie en echografie te krijgen voor $ 320 bij een radiologische beeldvorming centrum zou zijn. Tijdens het wachten, Laurel werkte nog in een goede stemming. De dokter vertelde haar geen zorgen te maken, en ze proberen was. Elke zo vaak, echter, zou ze plotseling breken en huilen als de gedachte aan sterven voordat haar dochter's huwelijk kwam voor de geest. Ze probeerde te stoppen met denken over de dingen die ze zou missen, maar dat was heel moeilijk omdat ze echt genoten van het leven.

De angst van het hebben van te gaan door invasieve chirurgie en chemotherapie periodiek greep haar gedachten ook. Ze zou zichzelf vertellen dat het goed zou zijn - alles gebeurt met een reden, en misschien iets goeds zou komen van deze situatie

Laurel
slaakte een zucht van verlichting toen de diagnose was goedaardig fibroglandulair weefsel, met instructies om. heb nog een mammogram in zes maanden opnieuw te evalueren voor kanker.
Christina's Story

Christina
werd gediagnosticeerd met borstkanker een dag voor haar 41ste verjaardag, maar een week na haar vierde kind geboren werd. Haar arts geplande operatie - een bilaterale mastectomie en reconstructieve chirurgie, die werd uitgevoerd op hetzelfde moment. De operatie vond plaats een maand later, zes dagen voor Kerstmis, en succesvol was, zonder kanker gevonden in de lymfeklieren. De kanker was fase twee als de klomp was drie centimeter, wat betekent dat chemotherapie zou volgen zodra ze hersteld van een operatie. Dit begon een maand later; straling was niet nodig, omdat de chirurg was in staat om alles te verwijderen
Hulp van Kerk, Vrienden en Familie

De uitstorting van hulp uit. vrienden en familie Christina's was overweldigend voor haar, want ze was altijd een bekwaam persoon. Echter, een operatie na een bevalling, samen met chemotherapie, bleek zeer aftappen en verzwakking. Met haar kracht volledig ondermijnd, kon Christina alleen maar toekijken hoe de kerkleden beurten brengen de maaltijden, de was doen en de neiging om de kinderen. Tantes uit andere staten nam de jongste dochter voor een paar weken op een moment.

Kersttijd
en de komende maanden gevuld met een vreemde mengeling van liefde en plezier, zoals de 'kappers' afgehakt sloten, gaf haar een "Mohawk," probeerde op pruiken, terwijl ze gebakken koekjes, en veranderde en boerde de baby.
Feelings

Christina
is een christen en worstelde met het willen om sterk te zijn , niet te willen haar haat tegen de ziekte en de verschrikkelijke bijwerkingen van de chemo en medicijnen toe te laten. Ze wilde niet naar haar vrienden te vertellen dat haar man moest haar te dragen naar de auto voor haar chemo behandelingen, omdat ze niet willen gaan. Ze schreef later in haar openbare dagboek dat een christen video haar kinderen toekeken veroorzaakt een hart van dankbaarheid te ontstaan. Ze was blij te zijn met haar kinderen, meer verliefd op haar man, en dankbaar voor vrienden en familie. Ze begon om dankbaar voor haar God voor een eeuwige belofte van het leven, ook al is dit moment in de tijd was beangstigend en pijnlijk.

Het duurde slechts zes maanden van Christina's diagnose tot de uiteindelijke behandeling met chemotherapie. Op het moment, voelde ze het nooit zou eindigen. Nu, twee jaar vrij van kanker, is het steeds een verre herinnering.