Over zorgorganisaties

Sinds ze zijn gemaakt, zijn gezondheid onderhoud organisaties een complexe geschiedenis gehad met zowel aanbieders als leden. Zorgorganisaties werden oorspronkelijk gemaakt om kostenvoordelen te bieden aan de verzekerde, hoewel studies hun doeltreffendheid in dat gebied hebben ondervraagd. Terwijl de meeste bedrijven bieden verschillende vormen van zorgorganisaties aan hun werknemers, is hun effectiviteit bij het creëren van een gezondheidszorgsysteem dat de best mogelijke dekking biedt voor hun leden is een allegaartje. Functies

Er zijn een aantal functies met betrekking tot zorgorganisaties en hoe ze werken. Zorgorganisaties verwachten leden om een ​​huisarts, die de meerderheid van de beslissingen met betrekking tot de gezondheidszorg betreft van dat lid zal maken kiezen. Dit betekent dat de PCP beslissingen met betrekking tot de vraag of de patiënt buiten zorg, zoals van een specialist, voor verdere medische behandeling moeten streven zal maken. Over het algemeen, PCPs zijn internisten, kinderartsen, huisartsen en andere huisartsen. Om de behandeling te krijgen van specialisten, zullen de leden een verwijzing van hun PCP vereist. Dit is natuurlijk in gevallen die niet spoedbehandeling vereisen. PCPs zijn niet bevoegd om patiënten naar specialisten verwijzen zonder toestemming van de HMO. Zorg wordt beheerd door een benutting beoordeling, waarbij artsen worden bekeken om te bepalen of zij presteren diensten buiten de algemene richtsnoeren van de HMO's voor hun patiënten. Terwijl zorgorganisaties bieden preventieve zorg aan patiënten en ook betalen voor dergelijke diensten zoals vaccinaties, goed baby-controles, mammogrammen en physicals, andere diensten - zoals de ambulante geestelijke gezondheidszorg, experimentele behandelingen en duurdere vormen van behandeling, diagnose of verzorging zijn ofwel beperkt of verboden.
Soorten

Er zijn verschillende types van zorgorganisaties beschikbaar voor leden, en elk verschilt in het bepalen hoe de zorg wordt gegeven, de rol die huisartsen spelen in het maken van medische beslissingen voor hun patiënten, etc. Een type HMO een open toegang HMO. In tegenstelling tot de algemene HMO dekking, doe open-access zorgorganisaties niet vereist leden om een ​​verwijzing van een PCP zoeken om een ​​specialist te zien. Casemanagement is een andere vorm van zorg door zorgorganisaties. Dit moet worden gekeken of het beheer van ziekte meer katastrofisch gevallen, zoals diabetes, astma en bepaalde vormen van kanker. In deze gevallen, zorgorganisaties hebben de neiging om meer betrokken bij de behandeling en zorg, vaak toewijzen van case managers aan patiënten of groepen patiënten. Dit wordt gedaan om patiënten te voorkomen van het krijgen van overlappende zorg uit twee aanbieders en de best mogelijke zorg voor de patiënt en de behandeling te waarborgen.
HMO Models

Andere soorten zorgorganisaties betrekken direct in hoe artsen en andere zorgverleners binnen het systeem kan bedienen. Zij omvatten het personeel model, waarin artsen werken rechtstreeks voor de HMO, opererend vanuit de HMO kantoren. HMO-mits artsen mogen alleen patiënten die lid zijn te behandelen. Artsen die werken onder de groep model worden gecontracteerd door zorgorganisaties. Zij over het algemeen zijn ofwel zelfstandige of werk in een ziekenhuis en behoren tot een paraplu van artsen op basis van een groepspraktijk onder deze HMO plan. Kaiser Permanente is een groep modelvoorbeeld van een HMO. Onafhankelijke groep praktijk is een andere vorm van een contractuele HMO. Artsen onder dit plan mogen patiënten die geen lid zijn te behandelen. Groep model artsen, net als het personeel model plan, zijn gesloten-paneel, wat betekent dat om deel te nemen onder de HMO plan dat zij moeten een deel van een groepspraktijk zijn. Andere artsen niet onder de HMO plannen worden verhinderd te werken onder het. In de zelfstandige praktijk vereniging, worden artsen gecontracteerd onder dit plan en vervolgens gecontracteerd door een HMO. Dit model is geopend-paneel, wat betekent dat artsen mogen hun eigen praktijk opereren buiten de auspiciën van een HMO. Het netwerkmodel is nog een ander type van de HMO. Zorgorganisaties kunnen contracteren onder een netwerk van verschillende IPAs. Sinds 1990 is het netwerkmodel is de meest voorkomende vorm van HMO plan.
Kosten

Als het gaat om de kosten, zal zorgorganisaties algemeen overdracht deel van de financiële risico's op providers. Bepaalde PCP (aanbieders) zal een vaste vergoeding voor elk lid ze behandelen elke maand als een substituut voor het type van de diensten die zij leveren te ontvangen. Dit wordt gedaan om dwingen providers om het bedrag van de gezondheidszorg dienst die zij zullen aanbieden aan patiënten te beperken. Het oorspronkelijke doel voor zorgorganisaties was om de hoge kosten van de gezondheidszorg bevatten, maar studies hebben aangetoond dat zorgorganisaties geen afschrijfbare verschil in kosten dan andere zorgverleners hebben gehad. Hoewel consumenten zien veel minder out-of-pocket kosten, ze toch doorgaan met stijgende kosten als andere factoren zoals langdurige zorg worden toegevoegd aan het totale pakket te zien.
Effecten

Een van de grote debatten die rond de gezondheidszorg is dat zorgorganisaties bieden niet de optimale hoeveelheid van de dekking voor de leden. Kritiek op zorgorganisaties heeft zich gericht op het feit dat patiënten zelden worden gezien de aard van de behandeling die ze nodig hebben dat hun leven kan redden. Dit geldt ook voor spoedeisende hulp, experimentele behandeling en zorg voor chronische ziekten. Critici beweren dat zorgorganisaties zijn minder geïnteresseerd in het leveren van de best mogelijke gezondheidszorg behandeling voor hun leden en in plaats daarvan richten op het maken van beslissingen op basis van kosten. Dit laat vaak aanbieders met weinig controle in het bepalen wat het beste is voor hun patiënten en patiënten met weinig opties, aangezien veel zorgorganisaties behandeling van specialisten buiten de verwijzingen die binnen de algemene richtlijnen van de HMO's passen ontkennen. Patiënten die zijn beschadigd of geschaad door HMO richtlijnen hebben weinig beroep op juridische bijstand ook. Rechtszaken tegen zorgorganisaties worden voorkomen door een federale wet genaamd ERISA te gunnen oordelen dat eisers schade te vergoeden.