Over Psychologische theorieën over dyslexie

dyslexie is een slecht begrepen aandoening die algemeen wordt beschouwd als een leerstoornis zijn. Haar oorzaak blijft onbekend, en de theorieën met betrekking tot het reflecteren deze onzekerheid, hoewel wordt aangenomen dat er een genetisch verband en structurele verschillen in de hersenen van dyslectici zijn. Het is vooral een aandoening die de verwerking van geschreven taal beïnvloedt. Psychologische theorieën over dyslexie worden hieronder besproken, al moet worden opgemerkt dat sommige theorieën zijn sterk afhankelijk van het onderzoek modaliteiten meest geschikt is om de wetenschappelijke psychologie in plaats van de cognitieve psychologie. Evolutionaire Hypothese

De evolutionaire hypothese
stelt in wezen dat de lezing is zo'n nieuwe functie in de menselijke ontwikkeling, dat het kan worden beschouwd als een abnormale daad. Als zodanig is het verschil tussen een goede lezer en een slechte lezer zijn gewoon natuurlijke variaties in de hersenen die onlangs hebben - evolutionair gezien -. Pakte de vaardigheid van het lezen
Magnocellulaire Theory

Magnocellulaire Theorie
probeert een verklaring te geven voor de hele constellatie van mogelijke symptomen van dyslexie. Geldt dat alle symptomen voortkomen uit een tekort in de magnocellular systemen van de hersenen. Hoewel magnocellular systemen worden meestal besproken in verband met visuele data, de theorie stelt dat zij zijn belast met het verwerken van grote volumes grove zintuiglijke gegevens van alle gebieden.
De fonologische Hypothesis

De fonologische hypothese houdt in dat er een stoornis in het vermogen van dyslectici op te slaan, op te halen en fonemen (de basiseenheden van meningsuiting) vertegenwoordigen. Tijdens het lezen wordt vaak gegeven met behulp van fonetische methoden, zal een onvermogen om fonemen binden naar fonemen (de basiseenheden van schrijven) het vermogen van de dyslectische om het geschreven woord te begrijpen belemmeren.
Cerebellar Theorie

De kleine hersenen theorie beweert dat er aantasting van de kleine hersenen, die verantwoordelijk is voor de motorische controle en automatisering van overlearned taken (dwz lezing). Als arm motorbesturing articulatie kunnen beïnvloeden, kan het een negatieve invloed fonologische representatie. Dit kan op zijn beurt belemmeren het vermogen van de dyslectische om passende verbindingen tussen fonemen en grafemen vormen.
Perceptuele visuele ruis uitsluiting hypothese

De Perceptuele visuele ruis uitsluiting hypothese stelt dat de symptomen dyslectici lijden voort uit een onderontwikkelde vermogen om perceptuele gegevens adequaat filteren. In wezen kan de dyslectische geen onderscheid tussen belangrijke visuele /auditieve stimulus en niet-belangrijke visuele /auditieve stimulus.