Over Kidney Donors

Omdat artsen bij Brigham Hospital Boston's voerde de eerste succesvolle levende donor niertransplantatie in 1954, niertransplantaties zijn uitgegroeid tot een geaccepteerde en bewezen manier om chronische nierziekte of einde renale stadium van de ziekte (ESRD) te behandelen. Er zijn slechts twee manieren om een ​​nier donor geworden. Het aantal levende nierdonors is toegenomen, samen met verbeterde chirurgische techniek. Echter, de meerderheid van de gedoneerde nieren komen van mensen die legaal dood. De meeste mensen met een nierziekte moet op een wachtlijst voor een nier worden geplaatst, soms voor meerdere jaren, tenzij een levende donor beschikbaar is. Overwegingen

nier donoren
die een orgaandonatie toestemmingsformulier hebben ondertekend voorafgaand aan hun dood zullen moeten hun organen verwijderd alleen als de overlevende familieleden toestemming. Het Amerikaanse ministerie van Volksgezondheid en Human Services en de United Network for Organ Sharing coördineert de overdracht van gedoneerde nieren van kadavers tot transplantatie ontvangers. Selecties zijn gebaseerd op tissue wedstrijden, medische prioriteit en lichaamsgrootte. Kadaver donor nieren werden gebruikt bij circa 11.000 van meer dan 17.000 niertransplantaties uitgevoerd in 2006.
Eigenschappen

Levende nierdonoren
kan worden gerelateerd aan de ontvanger of niet-verwante . In beide gevallen, de donor bloedgroep en scheikunde, weefselmonsters en andere factoren bepalen of de potentiële donor is een goede match. Het transplantatiecentrum dat de beoogde ontvanger fungeert zal een verscheidenheid van tests te plannen om te bepalen of de donor is een match. Aanvullende tests worden uitgevoerd om te achterhalen of de donor gezond genoeg is om een ​​operatie te ondergaan om het gedoneerde orgaan te verwijderen. Levende donoren worden ook gescreend op HIV, hepatitis en diverse andere ziekten die een succesvolle transplantatie van de gedoneerde nier zou kunnen voorkomen. Het transplantatiecentrum moet ook bepalen of de nierfunctie van de potentiële donor zal worden aangetast na de donatie. Veel transplantatiecentra ook eisen dat levende nierdonoren ondergaan psychologische testen.
Belang

Hoewel bijna alle religieuze organisaties en instellingen goedkeuren van orgaandonatie, waardoor het aantal van nierdonoren heeft zich bewezen als een uitdaging voor de medische gemeenschap. Het aantal beschikbare leef-en kadaver nierdonoren is minder dan een derde van het aantal mensen op de wachtlijst. Noch een leven een nier donor noch de familie van een overleden donor wordt steeds aangerekend voor alle medische kosten met betrekking tot orgaandonatie. Veel organisaties die werken met patiënten met terminale nierinsufficiëntie ook fondsen te bekostigen reizen of diverse kosten te helpen die een levende donor kan oplopen, indien nodig.
Misvattingen

Elke transplantatiecentrum heeft haar eigen normen voor nierdonoren, ervan uitgaande dat de donor voldoet aan medische kwalificaties. Met verbeteringen in de medische technologie, veel transplantatiecentra accepteren levende donoren tot de leeftijd van 65. Het risico van complicaties zijn ongeveer hetzelfde als van een operatie. De meest voorkomende problemen zijn onder andere pijn, infectie, bloedstolsels en allergische reacties op anesthesie. Het risico van overlijden door nierdonatie is klein, ongeveer 1 persoon in 1700.
Time Frame

vandaag chirurgische technieken maken het nu mogelijk om een ​​levende donor een hebben nefrectomie gevolgd door een 2-3 dagen verblijf in het ziekenhuis. De meest geavanceerde transplantatiecentra gebruiken minimaal invasieve laparoscopische chirurgie met kleinere insnijdingen en minder littekens. De meeste mensen zijn in staat om terug te gaan naar werk of andere normale activiteiten binnen vier tot zes weken na het doneren van een nier. Een donor resterende nier begint meestal aan het werk van de verwijderde nier onmiddellijk te doen. Bijna alle transplantatiecentra controleren levende donoren voor medische complicaties na de donatie.