Twee jaar geleden had ik een operatie die in de onderwereld regio's (de testikel gebied om precies te zijn) Ik veronderstel dat sommige mensen zou worden gezien als een grote operatie, immers, het hebben van een testikel verwijderd vanwege kanker is niet hetzelfde als naar de tandarts gaan. Echter, om wat voor reden het stoorde me dat veel. Im niet zeggen dat ik was aanvankelijk niet erg bezorgd en bang toen ik voor het eerst kreeg het nieuws van de doctor.I had een paar tranen, maar ik had ook ingestemd met de situatie en het was niet levensbedreigend, en ik had nog steeds een goede testikel links (ok het had zijn leven lang vriend verloren, maar het zou gewoon moeten doen met alleen vanaf nu). The Day Before The OperationI zou in de operatiekamer voor niet meer dan twee uur, dan na een uur herstel in het ziekenhuis zou ik terug naar huis . Op het moment, ik liep een eten en wijn mand bedrijf vanuit een klein magazijn in Rotherham Zuid Yorkshire.I woonde in een flat boven het magazijn en de dienst twee mensen. Dit zou blijken te zijn onbetaalbaar, als mijn medewerkers Mike en Sarah via de post op period.Mike zou moeten helpen me zou me ook rijden naar het ziekenhuis voor de operatie en dan pick me up later die dag. Dan is de komende weken Mike & Sarah zou de wasmand bedrijf te runnen terwijl ik recovering.I werd verteld door het ziekenhuis te brengen met mij pyjama en slippers. Ten eerste, de laatste keer dat ik had pyjama gedragen was op een schoolexcursie naar Derbyshire vele jaren geleden, ik denk dat ik elf jaar oud was. Op de eerste avond mezelf en mijn klasgenoten waren klaar voor bed, besefte ik opeens dat ik de enige was strijdende pyjamas.The rest van mijn klasgenoten overgegaan tot de pyjama van mijn wezen te verwijderen, in wat kan alleen maar worden omschreven als een gewelddadige aanval. Ik moet toegeven dat ik miste die batman en robin pyjama wekenlang after.My zus erg vriendelijk kocht me een pyjama, zeep, flanel, shampoo en een toilettas (je kunt nooit te voorbereid). Ik was echter nog steeds kort van slippers, dus de dag voor de operatie vroeg ik Mike te smoren down town voor me te kopen een paar. Het verzoek was nogal rechttoe rechtaan een paar gewone slippers Blauw of Brown.An uur later Mike terug, zoals ik verwijderde de slippers uit de draagtas, was ik een beetje geschokt op zijn zachtst, een paar Scooby doo slippers zeggen. Nu wil ik iets heel duidelijk hier te maken, ik ben niet tegen Scooby, integendeel, als een jonge knaap was hij een vriend en een held. Echter, Scooby doo slippers in een ziekenhuis wachtkamer, ik denk niet dat so.Looking terug het zou wel grappig zijn geweest, maar ik wilde niet de aandacht vestigen op mezelf, vooral wanneer andere patiënten ook zou worden met verschillende activiteiten. Na een goede giechelen, Mike terug de slippers voor een meer ingetogen paar zeer saaie bruine slip ons.Day Of The OPI wakker werd op de ochtend van de operatie rond 07:00 met een beetje achtergehouden, opluchting en opwinding. Ik had al mijn onderwereld geschoren de avond tevoren, dus ik had een snelle douche en ging aan te kleden. Ik was niet toegestaan om iets te eten, want ik zou onder algemene anesthetic.Mike klopte op de deur rond 08:00 en we op weg naar het ziekenhuis vijf minuets later.When we aankwamen, zei ik mijn goede byes aan Mike en vervolgens gemeld bij de receptie . Ik wisselden beleefdheden met de receptioniste en beantwoordde een aantal persoonlijke vragen. Toen werd ik doorverwezen naar een kleine omkleedruimte te veranderen in mijn pyjama en slippers.I maakte vervolgens mijn weg naar de wachtkamer waar zes andere patiënten al in een verscheidenheid van fauteuils werden zat Ik kan je vertellen er waren enkele zeer ongerust op zoek gezichten, die onder de gegeven omstandigheden was understandable.I ging in een van de fauteuils en ging naar kijken naar de Commonwealth games op de kleine tv. Het was een surrealistische sfeer, niemand praatte met elkaar en niemand probeerde oogcontact te maken. Dat was prima met mij, want alles wat ik was bezorgd over had mijn operatie en gaan home.It was zeer goed georganiseerd en al het personeel was ontzettend behulpzaam en begrip. Na ongeveer vijfenveertig minuets of zo, werd ik gebeld door de verpleegkundige en meegenomen naar een kleine kamer waar ik ontmoette de chirurg die zou worden het uitvoeren van mijn operation.How je zei hij met een ontspannen en echte glimlach. Oh Im fine thank you, antwoordde ik. Hij heeft vervolgens uit te leggen hoe de operatie zou worden uitgevoerd. Hij verwijderde een viltstift uit zijn top zak en plaatste een pijl op de top van mijn linkerbeen, wijzend naar mijn lies (ik nam dit was om aan te geven om zichzelf die testikel te verwijderen) Dont neemt het verkeerde dat ik zei . (Ik vraag me af hoe vaak hed dat eerder gehoord). Geen behoefte om de heer Rush antwoordde hij ongerust, ik heb dit al vele malen eerder (waarschijnlijke verhaal dacht ik) gedaan. En met dat hij weg was, en ik weer terug naar de wachtkamer. Ik was heel rustig en ontspannen over de hele zaak, na alles wat ik had een testikel aangevallen door kanker verwijderd uit mijn lichaam, dus dat alleen zou kunnen goed.Ik was niet bezorgd over de operatie, als ik onder algehele anethestic zou zijn, dus ik zou niet gevoel een ding. En aangezien ik nooit eerder deze operatie of zoiets gehad, ik had geen idee wat de na-effecten zouden zijn en er was geen zin zorgwekkend. Natuurlijk was ik nog steeds nervous.Kelvin Rush de verpleegster riep, ik gaf haar een blik, een nerveuze glimlach en steeg naar mijn voeten. We liepen naar de deur en vervolgens in een klein kantoor. Voordat ik het wist, had ik mijn pyjama geruild voor een ziekenhuis jurk en lag nu op een draagbare stretcher.After enkele minuets Ik was op wielen in de operatiekamer, waar ik werd benaderd door de anesthesist. Hij keek recht in mijn ogen en zei zullen we deze show op de weg dan? Ik glimlachte en zei waarom niet was ik vervolgens geïnjecteerd en binnenkort ingevoerd Life Of The Unknown.Post OPI werd gewekt door een verpleegkundige en vond mezelf in een wijk met een aantal andere post op patiënten. Sommige patiënten waren nog van te maken, sommige waren ronde komen zoals ikzelf, terwijl anderen waren heel vrolijk en parmantig. Ik voelde me een beetje suf en verward, maar na een minuut of zo kwam ik rond. Ik voelde me nogal trots op mezelf, ik was nog in leven, mijn operatie voorbij was en de kanker was verwijderd. Heerlijk Jubbly! De medewerkers verpleegkundige vroeg of ik zou graag iets te eten om mijn bloedsuiker en energie niveaus weer normaal. Ik koos voor toast, jam en koffie. In de komende dertig minuets of zo, ik at mijn eten, dronk mijn koffie en nagedacht over hoe de dag zo far.After ongeveer een uur of zo was gegaan, werd ik gevraagd om mijn bed te verlaten en naar de wachtruimte waar Mike zou worden me ophalen in dertig menuetten tijd om me naar huis. Het was allemaal zeer goed georganiseerd, en de dag was zoals clockwork.By de tijd Mike kwam naar mij verzamelen gegaan, ik had zowat geslaagd zich aan te kleden, en als we richting de parkeergarage op een slakken tempo, voelde ik me blij gaan home.Over de komende weken, was ik in een groot deel van de pijn, vooral elke keer als ik hoestte, want het voelde alsof mijn hechtingen zouden gaan om uit te vliegen. Ik was op medicatie, maar het was nog steeds erg pijnlijk. Mike en Sarah liep het magazijn, die voorraadbeheer en verpakken van het eten en de wijn belemmert inbegrepen. Ik erin geslaagd om een beetje papier werk aan mijn bureau te doen en te helpen waar ik ooit could.My Persoonlijke ThoughtsIts nu al meer dan twee jaar sinds mijn operatie. Ive sinds meerdere malen terug naar de kanker ziekenhuis geweest voor bloedonderzoek en röntgenfoto's. Tot op heden mijn lichaam is kankervrij, die ik ben zeer dankbaar voor! Het geeft je een enorm gevoel van perspectief op het leven, vooral als je de lijdende mensen gaan door van deze vreselijke ziekte. Om elke dag te behandelen alsof het je laatste is een geweldige manier om te leven. Het betekent dat je niet onnodig zorgen te maken over de toekomst, die immers niet anyway.Unfortunately bestaat, wordt gediagnosticeerd met kanker lijkt meer en meer gebruikelijk deze dagen. Echter, zijn de behandelingen steeds beter en het onderzoek naar genezing gaat nog steeds door. Im ervan overtuigd dat op een dag God bereid, we zullen ontdoen van dit monster eens en voor altijd te zijn. In de tussentijd moeten we allemaal blijven vechten en het leven ons leven in een liefdevolle en productieve way.My hart gaat uit naar allen die deze vreselijke ziekte hebben ondervonden, en aan de families en vrienden die delen in het lijden en pijn. Letterlijk iedereen kan kanker krijgen, dus het is van vitaal belang om gecontroleerd op een regelmatige basis. ! Please dont laat IT tot het te laat hier enkele nuttige links: Cancer Research UK: http://www.cancerhelp.org.uk/default.aspMacmillan Cancer Support: http://www.macmillan.org.uk/Home.aspxBreast Cancer Care: http://www.breastcancercare.org.uk/Testicular Cancer Vragen: http://www.cancerhelp.org.uk/help/default.asp?page=278American Cancer Society: http://www.cancer.org /docroot /home /index.aspAll over kanker Ministerie van Gezondheid: http://www.dh.gov.uk/en/Healthcare/Cancer/DH_107
