OHSS Risicofactoren

ovariële hyperstimulatiesyndroom (OHSS) komt voor bij maximaal 10 procent van de vrouwen die in vitro fertilisatie of intra-uteriene implantatiebehandeling totstandbrenging van een zwangerschap. Tijdens de ovulatie inductie, vruchtbaarheid drugs verhogen het aantal follikels in de eierstokken, wat soms leidt tot een milde aandoening waarbij de eierstokken worden overprikkeld, gezwollen en pijnlijk. Sommige vrouwen hebben een ernstige vorm die kan leiden tot vochtophoping in de longen, bloedstolsels en nierfalen. Ongeveer 1 procent van de patiënten vereisen ziekenhuisopname als gevolg van de behandeling, hoewel de meeste IVF of intrauterine implantatie zien patiënten symptomen verdwijnen binnen enkele weken zonder behandeling. Inzicht in de risico's van de vruchtbaarheid klinieken is belangrijk voor vrouwen die niet zwanger kunnen op hun eigen. Symptomen

Patiënten hotels met milde gevallen van OHSS kunnen opmerken opgeblazen gevoel, milde maagpijn, misselijkheid, diarree en gewichtstoename. Deze symptomen lijken omdat de eierstokken hebben meer dan gebruikelijk werd gestimuleerd tijdens de vruchtbaarheidsbehandeling, waardoor ze tijdelijk opzwellen en meer kwetsbaar. Niveaus van oestrogeen en progesteron te verhogen, waarbij het evenwichtsgevoel van het spijsverteringsstelsel kunnen verstoren en bijdragen aan uitdroging.

Patiënten hotels met meer ernstige gevallen van OHSS kan krijgen tot £ 10. in een paar dagen. Vrouwen ervaren hevige buikpijn, extreme misselijkheid, braken, duizeligheid, kortademigheid en daalde plassen die typisch theekleurige is. In sommige gevallen worden de kalveren en de borst gegrepen met pijn als abnormale bloedstolsels te ontwikkelen. Ernstige gevallen van OHSS
Complicaties

Milde OHSS gevallen
betrekken extreem grote eierstokken met vloeistof die longen van de patiënt en de borstholte vult, waardoor deze onaangename en mogelijk dodelijke symptomen. Algemeen opruimen automatisch zodra de menstruatie begint of over een periode van een paar weken in geval van zwangerschap, maar ernstige complicaties kunnen optreden als patiënten medische behandeling van ernstige OHSS niet zoeken. Vrouwen moeten hun arts te bellen als ze ervaren een snelle gewichtstoename, verminderde urinelozing, misselijkheid zo slecht dat ze niet kunnen vloeistoffen beneden en ernstige buikpijn boven en onder de buik button.Though ernstige gevallen houden zijn zeldzaam, rapporten geven aan vrouwen van wie de gezwollen eierstokken gedraaid in bizarre manieren, waardoor verlies van vruchtbaarheid en eierstokverwijdering. Andere rapporten vertellen van vochtophoping in de buik en de longen die verminderde ademhaling. Nieren en levers zijn ongelukkige slachtoffers in veel ernstige gevallen omdat urineren vaak wordt gestopt. Fatale meldingen van bloedstolsels en beroertes voorkomen bij 1 op de 450.000 tot 500.000 gevallen.
Oorzaken

Zoals eerder vermeld, ovarieel hyperstimulatiesyndroom is een incidentele bijwerking van in vitro fertilisatie of intra implantatie, die zich in ongeveer 10 procent van alle gevallen. Echter, van deze gevallen, werden 25 procent geïnjecteerd met het humaan choriongonadotrofine hormoon ontworpen om de ovulatie te stimuleren. De negatieve reactie op het hormoon toont symptomen binnen 10 dagen na ontvangst van de injectie. In zeer zeldzame gevallen, OHSS willekeurig voorkomt bij zwangere vrouwen die geen eisprong had ondergaan om zwanger te worden.
Risicofactoren

Elke vrouw die ovulatie-inductie kan OHSS ontwikkelen. Bepaalde risicofactoren bijna garanderen een vrouw de kans op het krijgen van de aandoening, dat wel. Bijvoorbeeld, vrouwen die jonger zijn dan 30 en ondergewicht hebben meer kans om het te hebben. Bovendien, vrouwen die eerdere gevallen van OHSS of polycysteus ovarium syndroom hebben gehad - een reproductieve stoornis die onregelmatige menstruaties veroorzaakt - lopen een groter risico. Tenslotte kunnen vrouwen OHSS ontwikkelen als ze een groot aantal follikels of als ze toegediend hoge niveaus van oestrogeen voor een HCG schot. Jonge vrouwen met polycysteus ovarium syndroom lopen het grootste risico, volgens de Mayo Clinic, maar ook vrouwen zonder risicofactoren kunnen deze aandoening hebben en het is nog niet precies bekend wat de oorzaken van dergelijke bijwerkingen bij sommige patiënten.

Behandeling

Een vrouw met OHSS moet haar arts of reproductieve endocrinoloog vertellen over haar symptomen. De arts zal dan stoppen met onvruchtbaarheid behandeling met geneesmiddelen, vragen dat ze ophouden seksuele activiteiten, verwijderen overtollige vloeistoffen in de maag en bewaken haar plassen en gewichtstoename. Over-the-counter pijn en misselijkheid medicatie verlichten enkele milde symptomen. Matige symptomen vereisen urineproductie metingen, bloedonderzoek om uitdroging, voorschriftpijnstillers en echografie examens bewaken. Ernstige symptomen vereisen ziekenhuisopname, intraveneuze vloeistoffen en chirurgische reparatie van orgaan complicaties of een gescheurde eierstok cyste. Inspannende activiteit dient te worden vermeden tijdens de behandeling, hoewel lichte taken moeten worden voltooid om de bloedstolling.
Preventie

zorgvuldige controle van de eierstokken, follikel ontwikkeling en bloed oestrogeen niveaus
voorkomen worden de beste manieren om ovarieel hyperstimulatiesyndroom voorkomen. At-risk patiënten moet worden gegeven de laagst mogelijke dosis gonadotrofinen om ovulatie te stimuleren. Als follikels ontwikkelen zich in een snel tempo of oestrogeen te hoog zijn, moet de injecties een paar dagen voor de HCG injectie worden gestopt. Een dure luteïniserend hormoon of gonadotropin-releasing hormone agonist kan de plaats van de gebruikelijke HCG injectie als een preventieve methode. Een aantal vrouwen besluiten om volwassen, bevruchte follikels en embryo's te bevriezen, zoals de eierstokken te herstellen voor twee cycli. Later worden de embryo's ontdooid en terug geïmplanteerd in de baarmoeder in een procedure die de kans op OHSS ontkent. Het nadeel van deze preventieve methoden is dat ze meer kosten en de kans op zwangerschap te verminderen. Betere toekomst behandelingen kunnen worden ontwikkeld als er meer klinische studies zijn afgerond.