Non-verbale communicatiemethoden

Non-verbale communicatiemethoden worden gebruikt door de meest primitieve wezens om boodschappen over te brengen. Mensen begonnen met deze vaak onnauwkeurige manier van communiceren, maar na verloop van tijd, we vocale geluiden of spraak, waardoor voor duidelijkere betekenis ontwikkeld. Wat gebeurt er, hoewel, als je niet in staat om het produceren van heldere spraak zijn? Dit is het geval voor veel met fysieke of cognitieve beperkingen. Deze mensen moeten communiceren via non-verbale methoden die voldoende zijn gevorderd om complexe sociale interactie mogelijk. Gebarentaal

Gebarentaal
is een non-verbale manier van communicatie die het mogelijk maakt een hoorzitting-of spraak-gestoorde persoon te "praten" met hun handen. Er zijn vele vormen van gebarentaal, waaronder American Sign Language en ondertekend Engels. De meeste vormen bevatten een spellingsalfabet en een lexicon van tekens die specifiek zijn voor een bepaald woord of begrip.

Gebarentaal
vereist geen speciale apparatuur, en velen in de slechthorende gemeenschap zien gebarentaal als hun 'taal, "integraal onderdeel van hun unieke cultuur. Echter, gebarentaal vereist dat beide partijen weten gebarentaal voor de communicatie effectief te zijn.
Picture Exchange Communication System

The Picture Exchange Communication System (PECS) werd geïntroduceerd in 1985 om kinderen en volwassenen te helpen met aandoeningen zoals autisme. PECS maakt gebruik van een bord of boek en een selectie van de foto's om wensen en verlangens te brengen. Om te communiceren, iemand plaatst een foto op de actieve regel van de raad van bestuur en geeft deze aan wie ze verlangen om te communiceren met.

PECS
zorgt voor communicatie met weinig of geen lees-en verbale vaardigheden. Vaak PECS kan zelfs verbale communicatie te verbeteren door het stimuleren van pogingen om een ​​woord te zeggen terwijl het kiezen van foto's. PECS is vooral nuttig in de verhuur van een persoon te maken keuzes in zijn of haar eigen leven. Omgekeerd betekent PECS een foto voor elke mogelijke keuze vereisen.
Ondersteunende en alternatieve communicatie apparaten

Terwijl schrijven is een precieze vorm van non-verbale communicatie, is het langzaam en vereist visuele aandacht. Met schrijven, is het onmogelijk om uit te bellen om iemand of een gesprek waarin de andere persoon niet kan stoppen en lezen (tijdens het rijden, bijvoorbeeld). Ondersteunende en alternatieve communicatie (AAC) apparaten werken zoals schrijven, maar ze gebruiken elektronica om getypt of geschreven woorden of beelden om te zetten in spraak.

Meeste computers
hebben dezelfde capaciteiten als AAC-apparaten, maar de apparaten zijn compacter en gemakkelijker te dragen. Sommige AAC-apparaten vereisen geen mogelijkheid om afbeeldingen op touchscreens lezen of schrijven en in plaats daarvan te gebruiken. Helaas kan AAC apparaten duur en moeilijk te verkrijgen zijn, en zij niet toestaan ​​dat voor de communicatie met dove mensen.