Vaak aangeduid als universele gezondheidszorg, nationale gezondheidszorg is een systeem van gezondheidszorg verstrekt en wordt gerund door een countrys overheid. Het systeem verleent gratis gezondheidszorg toegang tot iedere burger van het land. De exacte gezondheidszorg diensten die worden aangeboden aan burgers gratis kunnen verschillen van land tot land, wat betekent dat er zullen een aantal diensten die vereisen dat een persoonlijk last om te kunnen om ze te openen. Toch zal de overgrote meerderheid van de gezondheidsdiensten worden gratis verstrekt en betaald door nationale belastingen. Veel landen bieden universele gezondheidszorg vandaag de dag, een van de eerste om dit te doen met succes zijn Duitsland. Het eerste land dat ooit wel een dergelijk systeem toepassen, was Great Britain.Amongst de andere landen om een dergelijk systeem aan te bieden zijn Frankrijk, Australië en Italië. Bijna alle economisch ontwikkelde landen wereldwijd voorzien in een soort universele gezondheidszorg met uitzondering van de Verenigde Staten van Amerika. In de VS is de enige manier om toegang te krijgen tot medische zorg is om medische verzekering te hebben. Terwijl de meeste geïndustrialiseerde landen bieden een soort van gratis medische dienstverlening aan hun burgers de structuur van dit systeem kan nogal tussen landen verschillen. Een voorbeeld hiervan is het beleid ten aanzien van particuliere medische zorg. In het Verenigd Koninkrijk is het gebruikelijk voor artsen om particuliere medische diensten buiten het gratis openbaar systeem aan te bieden, maar andere landen hebben een grotere beperkingen op dergelijke particuliere medische practice.Universal gezondheidszorg is een zeer ruim begrip dat vele toepassingsmogelijkheden heeft. Echter, het belangrijkste kenmerk is de verstrekking van een gratis gezondheidszorg aan de burgers van een natie. Systemen van dit soort eisen grote sommen geld om te draaien. Als dergelijke landen meestal betalen voor een dergelijk systeem door middel van nationale belastingen die alle burgers betalen. In ruil voor het betalen van deze belasting burgers worden dan vrije toegang tot de nationale gezondheidszorg. Het is de regeringen beslissing wie recht heeft op gezondheidszorg en wat voor soort behandelingen zijn beschikbaar op het systeem worden gemaakt. In sommige systemen kunnen de patiënten moeten betalen voor een deel van de behandeling, terwijl het ontvangen van de rest gratis. Dit is een vorm van zwaar gesubsidieerde treatment.Systems zoals deze zijn bewezen zeer goed te werken in een aantal landen over de hele wereld. Hoewel deze systemen zijn onvermijdelijk zeer moeilijk te beheren, de voordelen ruimschoots opwegen tegen de kosten. Vanwege dit feit, hebben veel Amerikaanse burgers en politici suggereerde dat een dergelijk systeem kan ten goede komen aan de Verenigde Staten. Stijgende prijzen van medische verzekering in de Verenigde Staten hebben veel gereden om een nationaal stelsel van gezondheidszorg zien als een goede oplossing. In de afgelopen tijd ziektekostenverzekering de kosten zijn gestegen buiten het bereik van de gemiddelde burger betekent dat velen kiezen om te gaan zonder verzekering per jaar. De moeilijkheid hierbij is dat als de medische behandeling niet noodzakelijk worden de kosten van een dergelijke behandeling zijn genoeg om een gezin failliet. Verzet tegen deze visie staat dat belastingen worden geheven op degenen die minimaal nodig hebben deze zorg.
