Meerdere epifyseale Dysplasie Behandeling

Multiple epiphyseal dysplasie is een aandoening waarbij het het einde van de lange botten in de armen en benen hebben afwijkingen. Er zijn twee vormen van multiple epifysaire dysplasie: recessief en dominant. Wanneer de aandoening is recessief, misvorming gebeuren in de knieën, voeten en handen, en de lange beenderen. Er zijn bepaalde dingen die de artsen kunnen doen om de aandoening te behandelen. Behandel de pijn

Met meerdere epifysaire dysplasie, het is niet ongewoon te lijden aan symptomen die nauw verwant zijn aan artritis. Gewrichtspijn, die vooral voorkomt de heupen en knieën, kunnen worden behandeld met analgetica en fysiotherapie. Hydrotherapie is een vorm van fysiotherapie die vaak wordt gebruikt om te helpen met de pijn in de gewrichten. Aspirine, ibuprofen en acetaminophen worden gebruikt over-the-counter analgetica. Voor meer ernstige pijn, kan uw arts iets als oxycodon of vicodin voorschrijven.
Limit Joint Destruction

Een van de belangrijkste doelen van meerdere epifyseale dysplasie behandeling is het beperken hoeveelheid gewrichtsschade en afhouden artrose. Een bezoek aan een specialist is vaak het begin van de behandeling om deze doelen te bereiken. Een chirurg kan u adviseren over de vraag of er iets is dat schade als gevolg van een chirurgische oogpunt kan minimaliseren. Na het consult, kunt u kijken naar het hebben van een herschikking osteotomie en /of acetabular osteotomie te helpen minimaliseren gewrichtsschade. In ernstige gevallen, waarbij de heup wordt ontaardt en het veroorzaken van overmatige pijn en moeite, kan het heupgewricht moeten worden vervangen door kunstmatige materialen. Dit heet een totaal gewrichtsartroplastiek.
Ondersteuning Therapie

Een van de beste methoden voor de behandeling van ernstige ziekten en aandoeningen is om steun te krijgen van mensen die ofwel leven met de aandoening of zijn opgeleid om leiding aan te bieden en u helpen om beter inzicht in de stoornis. Omdat meerdere epifyseale dysplasie kunnen interfereren met de normale dagelijkse activiteiten, is het belangrijk dat de patiënt in staat is om te praten over de conditie en leren over manieren om met het leven.