Hoewel een aantal studies hebben nagelaten tekorten sociale vaardigheden op te sporen in sociaal angstige patiënten, kunnen sommige sociale fobie hebben slechte sociale vaardigheden. Interessant, lijkt de timing en plaatsing van de reacties een beter onderscheid van de sociaal geschoolde en ongeschoolde dan maakt eenvoudige frequentie van responses.Freud verzekerde ons dat het zeer vroege productie van angst wordt bepaald door de geboorte ervaring. Maar op dat moment moet de angst door bepaalde chemische veranderingen in het bloed het gevolg van de combinatie van een gevaar idee verbonden met een geheugen van een eerdere traumatische situation.Anxiety kon niet wordt onderscheiden van paniek of angst die angst is een chronische staat van opwinding, terwijl angst en paniek zijn acute toestanden. De aanwezigheid van angst als een gevoel staat wordt begeleid door een of meer viscerale reacties, meestal van een cardiovasculaire of gastrointestinale nature.The sociale fobie wordt het slachtoffer van een vicieuze cirkel bestaande langs cognitieve, fysiologische en gedragsmatige dimensions.Questions over paniek lijken existentiële uitdagingen. Is dit lijden bedoeld? Heeft paniek bestaan om het bewustzijn van sommige nalaten te informeren of is paniek het effect van gebrekkige lichamelijke bestuur, die, net als een ouderwetse klok, wat aanpassing van wielen en gewichten? Kan paniek worden overstegen door actie, keus, reflectie? Ligt het aan mij? Ik niet? Kan deze afzonderlijk worden geanalyseerd vanuit het zelf dat het ervaart, reflecteert op het, creëert het? Als persoonlijkheid wordt geconceptualiseerd in termen van eigenschappen of discrete, beschrijvende eenheden, dan is weinig bewijs ondersteunt het bestaan van een typische angstige persoonlijkheid. Phobos was een kleine Griekse godheid die als standhouder aan Ares, de god van de oorlog diende. Voorafgaand aan het gaan in de strijd, zou de Griekse soldaten AFIX felle beelden van Phobos naar de voorkant van hun schilden, wiens gelaat was bedoeld om hun tegenstanders te slaan met schrik en angst, waardoor ze te vluchten. Literaire verwijzingen naar de natuurlijke personen die ernstige nog onredelijke angsten zijn er in overvloed. Soranus van Efeze (ca. 100 na Chr) beschreef een persoon met een ziekelijke angst om te vallen in de sloten. De vroegst bekende gebruik van de term fobie te verwijzen naar irrationele angsten ook opgetreden tijdens de eerste eeuw na Christus, door de Romeinse schrijver Celsus, die bedacht het woord watervrees om de afkeer beschrijven aan drinkwater, dat is symptomatisch voor hondsdolheid.
