Medicijnen Gebruikt voor angst en depressie

Medicijnen gebruikt om angst en /of depressie te behandelen worden gebruikt als slechts een deel van de behandeling voor de aandoening en kan een aantal ernstige bijwerkingen hebben. Sommige van deze medicijnen kunnen ook lichamelijk verslavend, dus de voordelen moeten serieus tegen de bijwerkingen worden afgewogen. Ze moeten worden genomen onder de zorg van een arts, en in combinatie met psychotherapie, om het beste effect te hebben. Ze zijn niet een remedie voor het probleem, maar kan helpen verlichten van een aantal van de symptomen. Selectieve serotonine-heropnameremmers (SSRI's)

Deze klasse van geneesmiddelen is meer recent ontwikkeld en is nu de meest gebruikte. Deze groep omvat citalopram (Celexa), escitalopram (Lexapro), Fluoxatine (Prozac), fluvoxamine (Luvox), Paroxetine (Seroxat) en sertraline (Zoloft). Deze hebben niveaus van serotonine in de hersenen, dat op zijn beurt humeur en een aantal andere lichaamsfuncties. Bijwerkingen zijn misselijkheid of veranderingen in de eetlust en de spijsvertering, problemen met de slaap, verminderde libido, angst of rusteloosheid, duizeligheid, tremoren, of hoofdpijn. Ontwenningsverschijnselen kunnen ernstig zijn als medicatie is te abrupt gestopt.
Atypische antidepressiva

Deze medicijnen kunnen beïnvloeden verschillende combinaties van de neurotransmitters serotonine, noradrenaline en dopamine. Deze zijn ook vrij recent ontwikkelde drugs. Deze omvatten bupropion (Wellbutrin), Duloxetine (Cymbalta), Mirtazapine (Remeron), Nefazodon (Serzone), Trazodone (Desyrel) of venlafaxine (Effexor). Bijwerkingen kunnen zijn misselijkheid, gewichtstoename of-verlies, nervositeit, slaperigheid, duizeligheid, droge mond of wazig zien. Bupropion dient niet te worden genomen door mensen die gevoelig zijn voor epileptische aanvallen kunnen zijn. Deze mag niet worden ingenomen met MAO-remmers, vanwege de mogelijkheid van ernstige of potentieel fatale reacties.
Monoamineoxidaseremmers (MAO-remmers)
p Dit is een ouder klasse van antidepressiva en heeft meer bijwerkingen dan SSRI's of atypische antidepressiva. MAO-remmers zijn onder Isocarboxazid (Marplan), Fenelzine sulfaat (Nardil), Selegiline (Emsam) en Tranylpromine sulfaat (Parnate). Monoamine oxidase werkt in de hersenen te breken de neurotransmitters, zoals serotonine, dopamine en norepinefrine, dat deze remmers helpen om hun te verhogen in de hersenen. De bijwerkingen zijn gewichtstoename of eetlust problemen, verminderde zin in seks, moeite met slapen, duizeligheid, droge mond, wazig zien, hoge bloeddruk of onregelmatige hartritmes, spiertrekkingen of rusteloosheid, en potentieel fatale interactie met andere medicijnen of voedingsmiddelen.

tricyclische antidepressiva (TCA's) op Twitter

Deze antidepressiva waren enkele van de eerste ontwikkeld om depressie te behandelen en zijn gebruikt sinds de vroege jaren 1950. Deze fungeren als serotonine-noradrenaline heropnameremmers (SNRI's), maar meestal geen invloed op dopamine niveaus. Deze omvatten amitriptyline, amoxapine (Asendin), desipramine (Norpramin), doxepine (Sinequan), imipramine (Tofranil), maprotiline, nortriptyline (Aventyl, Pamelor), protriptyline (Vivactil), en trimipramine maleaat (Surmontil). Bijwerkingen zijn maag-en spijsverteringsproblemen, lage bloeddruk, gewichtstoename, seksuele problemen, verwardheid, vermoeidheid, moeite met plassen, droge mond, wazig zien, trillen, zweten, of een verminderde cognitieve vaardigheden.
Overwegingen

Deze medicijnen
kan overal duren drie tot acht weken voordat ze beginnen aan een gunstig effect hebben. U kunt ook uiteindelijk proberen verschillende medicijnen in de loop van de behandeling als degene die je neemt geen genoeg van een gunstig effect hebben of heeft ongewenste neveneffecten. Zij kunnen extra effecten hebben bij mensen boven de 65, zoals botontkalking, verwardheid, geheugenverlies of verlies van evenwicht. Deze medicijnen zijn meestal niet goedgekeurd voor gebruik bij mensen jonger dan 18 wegens verhoogd zelfmoord. MAO-remmers en tricyclische antidepressiva meestal niet meer voorgeschreven, behalve als laatste redmiddel vanwege de bijwerkingen.