Laparoscopie Techniques

laparoscopische of afgesloten entree, chirurgie zowel minimaal invasieve en meer voordelig voor de medische gemeenschap en publiek. Met de voortdurende expansie van deze techniek worden grote operaties zoals appendectomies, eileiders sterilisaties en vele andere abdominale operaties uitgevoerd. Geschiedenis

In de vroege jaren 1980 artsen begon het invoegen van een brandende sonde in abdomens vrouwen voor eileiders ligaties. In 1985, werd de eerste laparoscopische galblaas verwijdering uitgevoerd in Frankrijk. Kort daarna, chirurgen begonnen met de procedure om bijlagen en galstenen te verwijderen, te onderzoeken patiënten voor bekken-of abdominale trauma en, in het geval van levende orgaandonoren, verwijder de nieren en de lever. Modern, wordt deze procedure ook gebruikt bij maag-bypass-operaties.
Voordelen van de procedure

laparoscopische chirurgie
wordt geïdentificeerd als een minimale toegang chirurgie. Dit betekent dat alleen kleine incisies en instrumenten niet groter dan 10 mm worden in de patiënt ingebracht. Kleinere incisies zorgen voor een sneller herstel van de patiënt en algemeen minder pijn. Deze kleinere incisies ook beter de patiënt beschermen tegen postoperatieve infectie lichaam van de patiënt kan genezen van de incisies in een veel sneller tempo. Tot slot, de techniek zorgt voor minimale interne littekens algemeen.
Nadelen

In sommige gevallen kunnen artsen moeten overschakelen van laparoscopische technieken om traditionele open-holte chirurgie . Indien dit noodzakelijk is, patiënten lopen het risico orgel puncties als de incisies worden gemaakt. Echter, gezien het feit dat de laparoscopische procedure wordt gedaan met behulp van een blinde binnenkomst techniek, orgel punctie risico's zijn nog steeds hoog. Een studie uitgevoerd door Dr R. Garry in 1997 van de gynaecologische Endoscopische Association bleek dat het risico van kleine complicaties werd verminderd met 40 procent, maar het risico van belangrijke complicaties identiek conventionele chirurgie.
De procedure

Tijdens de meeste procedures, wordt algemene anesthesie toegediend. Zodra de patiënt slaapt, wordt een katheter ingebracht in de blaas en, afhankelijk van de procedure, in de maag via het neusgat. Een kleine incisie wordt gemaakt en vervolgens een buis wordt ingebracht in de buikholte. Een kleine camera is ingebracht door de buis. De buik wordt vervolgens gevuld met koolzuurgas te zorgen voor een grotere bewegingsvrijheid. De benodigde gereedschappen worden vervolgens ingebracht via andere kleine incisies en de procedure voltooid. Eenmaal voltooid, worden de instrumenten verwijderd en de incisies gestikt en verbond.
Recovery

Hoewel er geen pijn wordt gevoeld tijdens de procedure, kan een patiënt schouderpijn ervaren en toegenomen drang tot urineren na de procedure door de druk het kooldioxidegas plaatsen op de blaas en het middenrif. Patiënten kunnen ook last hebben kleine kloppende of pijn op de incisie sites. Als dit gebeurt, kan een arts voorschrijven pijnstillers om de symptomen te verlichten. Overall, de meeste patiënten zijn terug naar normale leven binnen een week. Altijd wachten op de goedkeuring van een arts voordat u begint met inspannende activiteit na de operatie.