Jeugd Hyperactivity Disorder

Childhood hyperactivity disorder is een vorm van aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit, een van de meest gediagnosticeerde gedragsproblemen bij kinderen. Niet alle kinderen met ADHD zullen zijn hyperactief. Sommigen net overwegend onoplettend, maar kinderen met ADHD kunnen ook overwegend hyperactief of een combinatie van beide. Er is geen remedie voor hyperactiviteit, maar er zijn een aantal opties voor het beheer ervan. Het behandelen van hyperactiviteit vereist vaak een combinatie van medicatie en begeleiding, maar de diagnose, behandeling en de ernst varieert van kind tot kind. Prevalentie

Studies
in de afgelopen jaren hebben vastgesteld dat ongeveer een op de 13 van de Amerikaanse schoolkinderen aan de criteria voor ADHD, hoewel velen van hen niet gediagnosticeerd. Een studie van 2007 door de Cincinnati Children's Hospital Medical Center blijkt dat 8,7 procent van de kinderen in de leeftijd van 8 en 15 kunnen worden aangemerkt als het hebben van ADHD. De Amerikaanse Centers for Disease Control en Prevention rapporten iets meer conservatiever getallen, schatten tussen 3 procent en 7 procent van de schoolgaande kinderen hebben de aandoening. Beide bronnen het erover eens dat jongens meer kans dan meisjes om te voldoen aan de criteria - ongeveer 9,5 procent van de jongens, in vergelijking met 5,9 procent van de meisjes, volgens de CDC - en de jongens zijn vooral meer kans om te vallen op de hyperactieve kant van ADHD.
Symptomen

Kinderen
met hyperactieve stoornis vaak niet in staat zijn om stil te zitten. Zij zullen kronkelen of verlaten hun zetels wanneer geconfronteerd met situaties waar ze naar verwachting rustig zitten. Ze zouden buitensporig praten. Hyperactieve kinderen hebben ook moeite om de beurt, zij het tijdens een gesprek of tijdens het spelen van games. Toen hem werd gevraagd een vraag, ze vaak zullen proberen te beantwoorden voordat de vraag nog wordt afgerond. Alle kinderen, echter, kunnen sommige van deze symptomen vertonen zonder dat het noodzakelijkerwijs aangeeft hyperactieve stoornis. Ouders moeten worden betrokken als zij zijn interfereren met schoolprestaties of relaties van het kind met haar leeftijdsgenoten.
Diagnose

De medische gemeenschap is niet een specifieke test ontwikkeld om te bepalen of een kind hyperactief stoornis. Psychiaters, psychologen, kinderartsen en neurologen al gekwalificeerd zijn om de aandoening te diagnosticeren. Echter, psychologen zijn niet in staat om medicatie voor te schrijven, en neurologen kan geen begeleiding. Artsen zullen kinderen verdacht van hyperactiviteit om een ​​evaluatie in te dienen, maar ze zullen ook kijken naar bewijs buiten de onderzoekskamer. Ze kunnen ondervragen docenten, coaches en kinderopvang providers te helpen informeren hun diagnose. Een aantal andere voorwaarden - waaronder hyperthyreoïdie, slaapstoornissen, autisme en stemmingsstoornissen - hebben symptomen die vergelijkbaar zijn met hyperactieve stoornis zijn, ze willen die uit te sluiten alsmede
Behandeling

Een combinatie van medicatie en begeleiding is de meest behandeling voor kinderen met hyperactieve stoornis. Stimulerende medicijnen zoals Ritalin, Adderall en Dexedrine zijn meestal voorgeschreven om de niveaus van chemische stoffen in de hersenen in evenwicht, maar het duurt meestal een trial-and-error periode om de optimale dosering te krijgen. Vormen van begeleiding omvatten training in sociale vaardigheden en groepssessies, met name voor oudere kinderen. Ouders en andere familieleden ook vaak vereist wat begeleiding om de beste methoden van omgaan met de aandoening te leren. Hyperactieve kinderen vereisen geduld, genegenheid en structuur. Er zijn ook een aantal alternatieve oplossingen, hoewel de meeste weinig onderzoek ter ondersteuning. Deze omvatten yoga, dieet veranderingen zoals de eliminatie van cafeïne of de toevoeging van vitamine supplementen, en het gebruik van kruiden-supplementen zoals ginseng.
Oorzaken

De directe oorzaak van hyperactieve stoornis bij kinderen is onbekend, maar wetenschappers hebben een aantal risicofactoren die hogere tarieven van de aandoening kan brengen gelokaliseerd. De meeste erover eens dat de aandoening is gekoppeld aan genetica, zoals aangegeven door studies van tweelingen, volgens CDC. Moeders die tijdens de zwangerschap alcohol roken of drinken geven hun kind een verhoogd risico op de aandoening. Baby's te vroeg of op een laag geboortecijfer geboren ook de neiging om een ​​hoger risico hebben. Andere factoren die veel attribuut te veroorzaken hyperactiviteit - het eten van te veel suiker of het kijken te veel televisie -. Niet direct leiden tot hyperactief aandoeningen, hoewel ze hen zeker meer uitgesproken bij kinderen die ze al hebben kunnen maken, de CDC rapporten