Informatie over overactieve schildklier

Een overactieve schildklier veroorzaakt een persoon ongemak, maar is meestal niet levensbedreigend en is gemakkelijk te behandelen. Er zijn verschillende oorzaken en niemand zijn te voorkomen. Het is belangrijk dat een patiënt onmiddellijk een arts wanneer een vermoeden van een overactieve schildklier ontstaat, zoals sommige symptomen kunnen leiden tot andere complicaties. Functie

schildklier in de hals bij het strottenhoofd. Het deel van het endocriene stelsel en vormt triiodothyronine (T3) en thyroxine (T4), die hormonen die helpen reguleren van de stofwisseling. Een overactieve schildklier verwijst naar een aandoening waarbij de schildklier produceert te veel T3 en T4 hormonen. Deze aandoening wordt het meest genoemd hyperthyreoïdie.
Oorzaken

De meest voorkomende oorzaak van hyperthyreoïdie is een auto-immuunziekte genoemd de ziekte van Graves, waarbij de schildklier is overactief. Hoewel gedacht dat erfelijke, kan de ziekte van Graves wordt veroorzaakt door medicijnen, straling, roken, stress en virussen. Een andere veel voorkomende oorzaak van hyperthyreoïdie een overmatige hoeveelheid schildklierhormoon vervangende geneesmiddelen voor de behandeling van hypothyreoïdie, of een onder-actieve schildklier. Een goedaardige (niet-kwaadaardige) tumor op de schildklier, een overmatige inname van jodium en een ontstoken schildklier zijn andere oorzaken van hyperthyreoïdie.
Symptomen

De symptomen van hyperthyreoïdie variëren van persoon tot persoon, maar kan zijn: vermoeidheid, gewichtsverlies, trillende handen, overmatig zweten, haaruitval, slaapproblemen, een verhoogde eetlust, nervositeit, hartkloppingen, concentratieproblemen, een toename van de stoelgang, verhoogde bloed druk en hartslag, onregelmatige menstruatie, en een vergrote schildklier die zichtbaar is vanaf de buitenkant van het lichaam.
Diagnose

Als een van deze symptomen bestaan ​​in een patiënt , een bloedonderzoek wordt uitgevoerd om te bevestigen dat het individu heeft inderdaad een overactieve schildklier. T3 en T4 werden gemeten in het bloed. Hoge niveaus zijn indicatief voor hyperthyreoïdie. Bovendien, een bloedtest meet de hoeveelheid schildklier stimulerend hormoon (TSH) dat de hypofyse in de hersenen sturen de schildklier, die vertelt hoeveel T3 en T4 te produceren. Lage TSH niveaus aangeven hyperthyreoïdie, omdat T3 en T4 niveaus hoog zijn.
Behandeling

Behandeling
hangt af van de ernst van de hyperthyreoïdie, en omvat medicijnen om schildklierhormoon productie te stoppen, toediening van radioactief jodium delen van weefsels van de klier of chirurgische verwijdering van de gehele schildklier vernietigen. Als een operatie of radioactief jodium wordt gebruikt, zal de patiënt levenslange behandeling met schildklierhormoon vervangende drugs

nodig, omdat T3 en T4 afwezig uit het lichaam zal zijn.