Humanistische Nursing Theory

Verpleegkunde theorieën bieden een georganiseerde en systematische manier om verklaringen met betrekking tot vragen in de verpleging te uiten, het verstrekken van verpleegkundigen met de mogelijkheid om te beschrijven, voorspellen, verklaren en beheersen verschijnsel in relatie tot hun praktijk (zie referentie 1). Humanistische verpleegkundige theorieën zijn gebaseerd op de overtuiging dat de patiënten hebben het potentieel voor zelfverwerkelijking en kunnen groeien in een gezonde en creatieve manier (zie referentie 2). Focus

Humanisten geloven
verpleegkundige zorg is een twee-weg interactie tussen de verpleegkundige en patiënt, met de acties van zowel het beïnvloeden van de uitkomsten (zie referentie 3).
Features

Humanistische verpleging theorieën
benadrukken van de uniciteit van het individu en het gebruik fenomenologische beschrijvingen van elk verpleeghuis situatie vanuit het oogpunt van de verpleegkundige, de respons van de patiënt en de interactie tussen verpleegkundige en patiënt (zie referentie 3).
Voorbeelden

Oorspronkelijk ontwikkeld door Josephine Paterson en Loretta Zderad, humanistische verpleegkundige theorieën zijn nu Patricia Benner's van beginner tot expert model en Caring Theorie Jean Watson's (zie referentie 3).
Voordelen

Omdat zij erkennen de uniekheid van individuen en interacties tussen de verpleegkundige en haar patiënt, humanistische verpleegkundige theorieën helpen verpleegkundigen mengen zowel de kunst en de wetenschap van hun beroep. Zij benadrukken het belang van de zorg als een belangrijk onderdeel van de verpleegkundige praktijk.
Toepassing op

Verschillende humanistische verpleegkundige theorieën
, zoals Benner's model van hoe een beginnende verpleegkundige vordert Praktijk om een ​​deskundige door de tijd, met succes zijn verwerkt in de verpleegkundige praktijk en het onderwijs in een breed scala van klinische settings.