Hoe wordt de ziekte van Alzheimer gediagnosticeerd?

De ziekte van Alzheimer is een vorm van dementie. Volgens de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, 4de editie, Text Revision (DSM-IV-R), dementie impliceert de aanwezigheid van cognitieve tekorten. Dementie van het Alzheimer-type ontwikkelt zich geleidelijk. Bij patiënten van Alzheimer, de meest prominente tekort in hun geheugen. Cognitieve tekorten verergeren na verloop van tijd als gevolg van de waardeverminderingen zo ernstig dat het interfereert met het vermogen van een individu om te functioneren op een dagelijkse basis. Cognitieve tekorten

Voor personen met de ziekte van Alzheimer, de vorming van nieuwe herinneringen wordt moeilijk. Ook is de mogelijkheid om iets te halen uit de recente geschiedenis aangetast. Stoornissen in de taal gemeenschappelijk zijn, zoals moeilijkheden identificeren personen of objecten bij naam. Patiënten kunnen ook niet in staat om objecten mensen en objecten die ooit bekend waren voor hen, waaronder zich herkennen. Dit kan zeer pijnlijk voor familieleden.
Testen

Diagnose van de ziekte van Alzheimer
wordt over het algemeen gemaakt door een psychiater, psycholoog of een neuroloog. Deze artsen toedienen van een mini-mentale toestand examen (MMSE), die helpt om te bepalen of een patiënt lijdt aan de ziekte van Alzheimer. Mms'en vereisen de patiënt om te onthouden, op te halen en op te roepen informatie. Deze examens testen ook dagelijks mentale vaardigheden zoals vermelding van het seizoen, jaar, maand en dag of na eenvoudige instructies. Echter, er is niet een enkele test om te bepalen of iemand de ziekte van Alzheimer.
Time Frame

Volgens de DSM-IV-TR, dementie van het Alzheimer type is eerder ontwikkelen na 65 jaar en de prevalentie stijgt met de leeftijd. Er wordt geschat dat 0,6 procent van de mannen van 65 jaar hebben de ziekte van Alzheimer, tegenover 0,8 procent van de vrouwen van dezelfde leeftijd. Prevalentie onder 85-jarige mannen is 11 procent en voor vrouwen die leeftijd is het 14 procent. Voor zowel mannen als vrouwen gediagnosticeerd met de ziekte van Alzheimer, de ziekte duurt gemiddeld 8 tot 10 jaar voor het overlijden.
Fysieke Bevindingen

Hersenatrofie
kan in de ziekte van Alzheimer worden gedetecteerd patiënten door computertomografie (CT) en magnetische resonantie imaging (MRI) van de hersenen. Typisch, de cerebrale ventrikels zijn groter bij iemand met de ziekte van Alzheimer dan iemand zonder. Ook grotere corticale sulci zijn aanwezig. Ondanks deze gemeenschappelijke fysieke bevindingen, is er geen specifieke biologische indicator van Alzheimer. Toch kunnen deze scans detecteren bloedingen, tumoren of beroertes, die de werkelijke oorzaak van de symptomen van de patiënt kan zijn.
Diagnose van uitsluiting

Veel andere diagnoses
kan resulteren in symptomen vergelijkbaar met die getoond door Alzheimer-patiënten. Als zodanig, is dementie van het type Alzheimer als een diagnose van uitsluiting. Middelenmisbruik, schizofrenie en depressieve stoornis zijn een aantal voorwaarden verbonden aan impairments in het geheugen. Omstandigheden zoals deze moeten voordat een definitieve diagnose van de ziekte van Alzheimer worden uitgesloten kan worden gemaakt.