Hoe worden secundaire antilichamen geproduceerd?

Secundaire antilichamen worden gevormd door het immuunsysteem van een vertebraat bij het detecteren van antilichamen die behoren tot een vreemde species in de bloedstroom. Ze worden geproduceerd door het injecteren van een organisme met de geoogste antilichamen van een ander organisme. Productie van Primaire antilichamen

Secundaire antilichamen
fungeren als indicatoren voor een immuunreactie voor een specifieke doelgroep molecuul binnen een bepaald doel soorten gewervelde. De productie van secundaire antilichamen vereist eerst de productie van primaire antilichamen waarop de secundaire antilichamen kunnen worden gebaseerd. Productie begint door het injecteren van de doelsoorten met een monster van het doel-molecuul. Dit veroorzaakt een immuunrespons waarbij het immuunsysteem van het dier produceert unieke antilichaam eiwitten maat te identificeren en binden aan het doelmolecuul. Dit zijn de primaire antilichamen.
Productie van secundaire antilichamen

Zodra een voldoende sterke immuunreactie heeft plaatsgevonden, worden de primaire antilichamen van de doelsoort geoogst van de vloeistoffen van een dier, worden gezuiverd, vaak een type affiniteitschromatografie procedure. Ze worden vervolgens geïnjecteerd in een tweede, andere vertebraten. De primaire antilichamen worden behandeld als vreemde indringers door het immuunsysteem van het tweede dier maakt vervolgens een tweede reeks unieke antilichaam eiwitten maat te identificeren en binden aan de primaire antilichamen. Dit zijn de secundaire antilichamen. Ze worden vervolgens geoogst van de tweede dier door een proces vergelijkbaar met die gebruikt bij de primaire antilichamen in het eerste dier.
Toepassingen

De aanwezigheid van secundaire antilichamen in een dier van de doelsoort geeft aan dat het dier ervaart een immuunrespons op de doelgroep molecule.Thus, secundaire antilichamen hebben een breed scala van toepassingen in de medische proeven en moleculair biologisch onderzoek. Het secundaire antilichaam moleculen worden vaak aangeduid met de colorimetrische of fluorescente hun gemakkelijke detectie te verbeteren. Meest voorkomende methoden van secundair antilichaam detectie omvatten Western Blot, immunohistochemie, immunocytochemie en Enzyme-linked immunosorbent assay.