Hoe te Antimoon Vergiftiging Treat

Antimoon is een element met het atoomnummer 51. Occupational antimoon vergiftiging is niet zo gebruikelijk als milieu-vergiftiging, ondanks de recycling van lood accu's en het toegenomen gebruik in de halfgeleiderindustrie. Aangezien antimoon is een stabiel element, kan niet worden afgebroken of anderszins vernietigd. De volgende stappen helpen u een geval van antimoon vergiftiging te identificeren en te behandelen. Instructies
1

Ken de symptomen van antimoon vergiftiging. Kleine doses kan duizeligheid, depressie en hoofdpijn veroorzaken; grotere doses veroorzaken frequente en gewelddadige braken en kan in een paar dagen te doden. Langdurige blootstelling van antimoon met de huid kan een jeukende inflammatoire huiduitslag bekend als lichen planus veroorzaken. Kopen van 2

Voer EHBO voor antimoon vergiftiging. Naar buiten voor frisse lucht indien inhalatie is de vermoedelijke blootstelling route. Voor direct contact met de huid, verwijder de verontreinigde kleding, spoel en was de huid met water en zeep. Spoel de mond als antimoon is ingeslikt.
3

Raadpleeg een arts. Kortdurende blootstelling aan antimoon best worden gedetecteerd in de urine. Langdurige blootstelling zou gemakkelijker op te sporen in het bloed en het haar zijn.
4

Begin maatregelen om adequaat te hydrateren de patiënt na antimoon vergiftiging is bevestigd. Dien intraveneuze vloeistoffen en begint de behandeling met bloeddrukverhogende middelen.
5

Start specifieke behandeling. Ontsmet de maag met maagspoeling en beginnen chelatietherapie om het antimoon weg van bloed-eiwitten binden. Thiabendazool wordt algemeen beschouwd als het meest effect cheleermiddel voor antimoon, hoewel dimercaprol en succimer worden ook gebruikt.