Gevolgen van Urban Sprawl

Urban sprawl, volgens Ministerie van Ontwikkeling Sociologie Cornell University's, "wordt algemeen gedefinieerd als de toegenomen ontwikkeling van land in de voorsteden en op het platteland buiten hun respectieve stedelijke centra." Wildgroei wordt meestal gekenmerkt door een lage dichtheid ontwikkeling gekenmerkt door vrijstaande eengezinswoningen, strip malls en de afhankelijkheid van de auto voor transport. Stedenbouwkundigen, met name die in verband met de "nieuwe stedenbouwkundige" en "slimme groei" bewegingen, zijn ronduit gekritiseerd stadsuitbreiding voor een verscheidenheid van redenen. Gezondheidszorgen

Eind 2003 en begin 2004, werden er twee belangrijke studies gepubliceerd waaruit blijkt dat als stadsuitbreiding in een gebied toegenomen, zo ook negatieve gevolgen voor de gezondheid onder de bewoners van het gebied. De eerste studie, lood-auteur van Reid Ewing, een research professor aan het National Center for Smart Growth, bleek dat individuen die in uitgestrekte provincies opgenomen minder minuten van wandelen in de vrije tijd. Ze woog ook meer en had een grotere prevalentie van hypertensie dan hun tegenhangers in minder uitgestrekte plaatsen.

De studie die onmiddellijk gevolgd, geschreven door Boston University Professor Russ Lopez, toonde aan dat voor elke een-punt stijging in een stedelijke wildgroei index, het risico op obesitas en overgewicht onder de bewoners aanzienlijk toegenomen. Dit werk leidde tot een vlaag van onderzoek op het gebied met verschillende studies bevestigen het verband tussen verstedelijking en overgewicht.

Sommige papers echter weerlegd deze vereniging. Bijvoorbeeld, een artikel van 2008 in het "Journal of Urban Economics" onthulde geen verbinding. De auteurs kritiek op de vroegere werk voor het niet controleren voor zelfselectie -. Het idee dat obese personen hadden meer kans om te kiezen om te leven in de uitgestrekte wijken
milieueffectrapportage

Urban sprawl verhoogt verkeersopstoppingen, volgens de Sierra Club. Omdat stadsuitbreiding wordt meestal ontworpen om te worden genavigeerd met prive-auto's, bewoners van uitgestrekte gebieden rijden drie tot vier keer meer dan die die in dichte buurten die meer bijdragen tot alternatieve vormen van vervoer.

De Sierra Club verbindt Dit om schadelijke milieu-effecten, opmerkend dat overmatig rijden is een belangrijke bijdrage levert aan de luchtvervuiling die kanker en andere ziekten kunnen veroorzaken. De Sierra Club beweert ook dat om plaats te maken voor winkelcentra en andere gebouwen en gebieden typisch voor stadsuitbreiding, is meer dan een miljoen hectare aan parken, boerderijen en open ruimte vrijgemaakt jaarlijks.
Social Impact

In zijn boek 1993, "The Geography of Nowhere," stedelijke sociale criticus James Howard Kunstler betrokken verstedelijking als een belangrijke reden voor een breuk in de betekenis van gemeenschap. Kunstler's bewering in zijn boek is dat sinds wildgroei vereist grote hoeveelheden van het rijden, mensen niet met elkaar sociaal in hun buurten. Hij verafschuwt de moderne buitenwijk en uitgestrekte steden voor hun gebrek aan openbare ruimte en de afhankelijkheid van particuliere motorvoertuigen.

Kunstler
gebouwd op de 1961 boek "The Death and Life of Great American Cities ', geschreven door wijlen Jane Jacobs . In het, Jacobs broadsided stedenbouwkundigen voor het bevorderen van wildgroei. Onder de negatieve gevolgen ervan, volgens Jacobs, is het feit dat met minder sociale leven op straat, zijn er minder 'ogen op straat' om de criminaliteit en andere overlast te reguleren.

Het werk van Jacobs en Kunstler is het vaakst genoemd in wat is uitgegroeid tot een litanie van catcalls tegen de vermeende negatieve gevolgen van wildgroei.