Geschiedenis van klinische depressie Behandelingen

Klinische depressie werd voor het eerst in het begin van de geschiedenis van de psychologie en psychiatrie erkend. Hoewel klinische depressie verschillende symptomen bij verschillende mensen kan hebben, wordt het gedefinieerd als een psychologische en psychiatrische stoornis wanneer het begint te interfereren met de normale dagelijkse activiteiten. Klinische depressie is niet een teken van persoonlijke zwakte of een aandoening die weg kan worden gewenst. Het is een aandoening die professionele medische behandeling nodig heeft. In de loop der jaren, dat de behandeling varieerde van eenvoudige psychotherapie tot de meest moderne van drugs. Psychotherapie behandelingen

Vroege behandelingen
voor depressie via psychotherapie waren psychodynamische behandelingen waar de patiënt werd gevraagd om problemen die zouden kunnen worden triggering de depressie te verkennen. Dit zou vaak om de exploratie van diepe, duistere geheimen van de patiënt om echte of ingebeelde verliezen dat de wortel van de depressie waren te verkennen. Later, meer succes, psychotherapeutische behandelingen voor depressie hebben opgenomen zowel cognitieve therapie en gedragstherapie.
Imipramine

Imipramine
was een vroege antidepressivum dat soms nog steeds wordt gebruikt. Het is een van de tricyclische antidepressiva. Het kan een aantal negatieve bijwerkingen hebben en als zodanig wordt vaak niet in het voordeel van de meer moderne antidepressiva voorgeschreven. Bijwerkingen kunnen zijn snelle hartslag, wazig zien, obstipatie en lage bloeddruk.
Monoamineoxidaseremmers

Monoamineoxidaseremmers
, of MAO-remmers, eigenlijk dateren imipramine. Ze werden ontwikkeld in de jaren 1950. Ze werken door het stoppen van het enzym monoamine oxidase uit metaboliseren noradrenaline, serotonine en dopamine. Door deze neurotransmitters wordt gemetaboliseerd, is meer van elke in de hersenen. Vanwege een aantal bijwerkingen, zijn MAO-remmers algemeen alleen voorgeschreven in situaties waarin SSRI of SNRI's zijn geprobeerd en hebben gefaald. Bijwerkingen zijn slaperigheid, obstipatie, misselijkheid, lage bloedsuiker, spiertrekkingen en verminderd seksueel verlangen, onder anderen.
Selectieve serotonine-heropnameremmers

Selectieve serotonine heropname remmers (SSRI's) zijn een nieuwer antidepressivum die in 1987 geïntroduceerd. Precies hoe ze werken niet, in feite, bekende. Als zodanig, hoe SSRIs beïnvloeden elke patiënt verschillend. Het is bekend dat daardoor de neurotransmitter serotonine opnieuw wordt geabsorbeerd door de hersenen, waardoor het verhogen van de niveaus van serotonine in de hersenen. Toch lijkt serotonine heropname mechanisme ieders anders, en SSRIs verschillende effecten op verschillende mensen. Bijwerkingen van SSRI's zijn mild en zeldzaam, maar kan leiden tot misselijkheid, droge mond en hoofdpijn omvatten.
Serotonine Noradrenaline heropnameremmers

De nieuwste antidepressiva zijn serotonine noradrenaline heropname remmers, of SNRI's, zijn vergelijkbaar met SSRI's. Het verschil is dat ze de heropname van een tweede neurotransmitter norepinefrine remmen. Door het verlagen van de heropname van deze twee neurotransmitters, hun niveaus verhoogd in de hersenen. Verhoogde niveaus van noradrenaline en serotonine hebben vaak een positief effect op klinische depressie.