Geschiedenis van hondsdolheid Vaccinatie

Hondsdolheid is een infectie die bijna elk een van zijn slachtoffers gedood voordat een vaccinatie werd ontwikkeld. Hondsdolheid wordt gespeculeerd in de Verenigde Staten te hebben bestaan ​​voor de kolonisatie door Europese kolonisten. De eerste gedocumenteerde incidenten van terrestrische rabiës zich in 1703 op het land, dat later werd Californië. Honden en vossen waren de meest voorkomende dragers van hondsdolheid uitbraken in de jaren 1700. Het probleem werd verergerd door de invoer van honden en vossen van Engeland naar de Verenigde Staten voor de sport van de vossenjacht. Origineel Onderwerp
Honden en vossen werden bekend als dragers van hondsdolheid.

Op 6 juli 1885 werd de allereerste inenting tegen hondsdolheid voor postexposure behandeling gegeven aan een 9-jarige jongen door de naam van Joseph Meister. Joseph Meister werd verscheurd door een hond besmet met hondsdolheid. Twee Franse wetenschappers, Emile Roux en Louis Pasteur, ontwikkelde de eerste vaccin en toegediend aan de jongen. Joseph Meister hersteld en leefde tot de leeftijd van 54.
Origineel Ontwikkeling
De oorspronkelijke vaccin is gemaakt van dode besmette konijnen.

De oorspronkelijke hondsdolheid vaccin ontwikkeld door Louis Pasteur en Emile Roux werd gemaakt door het oogsten van het virus van een dode besmette konijnen. Het virus werd vervolgens te drogen gedurende 5 tot 10 dagen, te verzwakken aanzienlijk. Het verzwakte virus werd vervolgens geïnjecteerd in de patiënt, zijn effectief infecteren met een milde vorm van het virus. Hierdoor kon de mens te bouwen een immuniteit tegen het virus, met een klein risico van bezwijken aan het vaccin. Andere landen gebruiken nog steeds een vorm van weefsel-afgeleide vaccins omdat ze een geweldige deal goedkoper dan moderne vaccins. Ze zijn echter niet zo efficiënt als moderne vaccins en een risico op neurologische complicaties.
Modern Ontwikkeling

In 1967 de menselijke diploïde cel vaccin tegen hondsdolheid, HDCV, is gemaakt. De H.D.C.V. wordt veel gebruikt, het werd toegediend aan meer dan 1,5 miljoen mensen per 2006. Het vaccin was een van de eerste gevriesdroogde, steriele en stabiele vaccinaties en claimt 100 procent efficiëntie bij correct gebruik.
Modern Gebruik
De Phillippines project ontwikkelde een vaccin voor honden.

De Van Houweling Research Laboratory, een onderdeel van de Silliman University Medical Center gelegen in de Filippijnen, gemaakt van een versie van het vaccin voor honden. In 1979 Dr George Beran onder leiding van het project dat honden gaf een 3-jaar immuniteit tegen rabiës. Het programma was succesvol, waardoor hondsdolheid uit meerdere delen van het Mindanao en Visayas eilanden. Omdat het programma zo goed in geslaagd is het gebruikt als een model voor andere hondsdolheid vaccinatieprogramma's in landen als Ecuador en de Yucatan staat van Mexico. Een andere moderne vorm van de inenting tegen hondsdolheid is de Vero cel vaccin tegen hondsdolheid goedkoop ontwikkeld met behulp van gezuiverde kippenembryo cellen.
Recombinant Rabiesvaccin
De V-RG is bewezen veilig te zijn voor haviken en andere wilde dieren.

De V-RG-vaccin werd in 1984 opgericht door mensen die bij de Wistar Institute. Ze heeft gemaakt door het nemen van de glycoproteïnegen van hondsdolheid en deze in de vacciniavirus. Het werd omgezet in een commercieel product met het handelsmerk Raboral. Het is bewezen te zijn ongevaarlijk voor de mens en veilig voor een grote verscheidenheid aan wilde dieren, dat het per ongeluk zou kunnen krijgen van prooi. De V-RG vaccin is gebruikt in de Verenigde Staten, België, Duitsland en Frankrijk aan hondsdolheid uitbraken in het wild voorkomen. Het wordt oraal toegediend, dus wordt gegeven aan dieren door aas. Via deze methode, had Duitsland volledig vrij van nieuwe gevallen van rabiës geweest voor 2 jaar vanaf 2008, en wordt verondersteld om helemaal vrij van rabiës zijn. Vaccineren dieren resulteert in een drastische vermindering van het aantal gevallen bij de mens.