Geschiedenis van de Laryngoscope

Een laryngoscoop is een brandende apparaat dat wordt gebruikt om te kijken in het strottenhoofd, ook wel het strottenhoofd, in het bijzonder de stemplooien en de glottis of de ruimte tussen de stembanden. Het instrument wordt ingebracht via de mond in de bovenste luchtweg, die het pad volgt om lucht in en uit de longen. Tot op de dag, is de toekenning van de uitvinding van de laryngoscoop is omstreden in sommige kringen. Philip Bozzini

Enkele historici beschouwen de Duitse arts Philip Bozzini (1773-1809) als de uitvinder van de archetypische laryngoscoop in 1805, toen hij kwam met een buis hij Lichtleiter (licht geleiding instrument) genoemd gebruikt de urinewegen onderzoeken. Echter, Bozzini algemeen geassocieerd met de uitvinding van de endoscoop, die een meer algemene functie heeft, de laryngoscoop inderdaad een type endoscoop, ontworpen voor een specifieke functie. Ook hielp niet Bozzini's kansen om herkend als uitvinder van wat dan ook, laat staan ​​de laryngoscoop, toen de medische wereld op het moment dat zijn bevindingen ontslagen.
Benjamin Guy Babington

Rond 1829 of 1830, Britse arts Benjamin Guy Babington (1794-1866) kwam met een instrument dat een epiglottische oprolmechanisme en keelspiegel, de laatste functie getrokken uit een 18e-eeuwse Franse verloskundige gecombineerd. Hij verbeterde later op de uitvinding door het vervangen van de retractor met een gepolijst roestvrij staal spiegel.
Manuel Patricio Rodríguez García

Het was Manuel Patricio Rodríguez García (1805-1906), echter, die de eerste om zijn eigen strottenhoofd te zien in 1854 was, met behulp van een tandheelkundige spiegel --- of zo beweerde hij. Hij publiceerde zijn waarnemingen het volgend jaar, gecomponeerd in proza ​​overtuigend genoeg voor de Universiteit van Königsberg om hem uiteindelijk belonen met een eervolle medische graad. Ironisch genoeg, Garcia was geen dokter:. Hij was een zanger uit Spanje benieuwd hoe zijn stembanden werkte
Turck en bevindingen Czermak

Garcia's
werden geacht twijfelachtig toen Ludwig Turck (1810-1868), hoogleraar oorheelkunde in Wenen, Oostenrijk, besloot Garcia's spiegel te gebruiken om patiënten te onderzoeken en gaf na een paar maanden, het vinden van absoluut niets. Het oppakken van waar Turck ophield, Johann Czermak (1828-1873), een professor in de fysiologie aan Pest, Hongarije, geleend Turck's spiegels en gebruikt uitvergroot kaarslicht. Tot slot, in het midden van 1858, Czermak maakte zijn bevindingen bekend om de medische gemeenschap in Wenen. Turck was woedend dat zo'n kans hem door omdat Czermak was te beweren dat de eerste persoon die een strottenhoofd te zien was overleden.
Verdere ontwikkelingen

Ondanks duistere begin, de toekomst artsen maakte verbeteringen aan de laryngoscoop. Adelbert von Tobold (1827-1907), ontwierp een stalen en glazen injectiespuit, de weg vrijmaakt voor directe laryngoscopie - waar het instrument wordt ingebracht in de mond van de patiënt, terwijl hij gaat liggen, het beweegt de tong naar een kant. Gustav Killian (1860-1921) opgeschort hoofd van de patiënt om zijn observaties te doen (schorsing laryngoscopie), die leidde tot de uitvinding van een verstelbare vering apparatuur die ontworpen is als een galg op de laryngoscoop bevestigen.