Geschiedenis van Mondwater

Oude mensen ontdekten verschillende manieren van reinigen hun tanden met verschillende soorten schuurmiddelen gemaakt in een poeder. Maar ze leerde al snel dat schone tanden niet altijd duidelijk tot slechte adem ook. In de loop der jaren, heeft mondwater opgenomen een aantal voor de hand liggende ingrediënten, zoals kaneel, en meer twijfelachtig zijn, zoals menselijke urine. Mondwater producten hebben een lange weg van het oude Rome. Geschiedenis

Het eerste bewijs van ademverfrisser dateert uit ongeveer 1000 voor Christus met de Egyptenaren, Grieken en Romeinen kauwen op eucalyptus, pepermunt, kaneel en vanille bonen. Door 500 voor Christus, werden deze mensen, evenals de Chinese kauwen op poederkool en schors op adem te verfrissen. De Chinese en de Romeinen later muntblaadjes toegevoegd. De Grieken ook gebruikt geit en ezelinnenmelk als mondspoeling.
Geografie

De Romeinen waren slim genoeg om toe te voegen hertshoorn aan hun tandpoeders vanwege de ammoniak bleken eigenschappen. Zij voegden menselijke urine, die bovendien ammoniak en werd bij het wassen. Realiseren van haar krachtige reinigende eigenschappen, gebruikt de Romeinen het voor een mondspoeling ook, de voorkeur voor een of andere reden de urine van de Portugezen. Menselijke urine werd zo waardevol dat de keizer Nero zelfs geplaatst een belasting op het in de eerste eeuw na Christus Het was niet alleen de Romeinen die dit soort mondwater gebruikt -. De Grieken deden ook

Betekenis

In de jaren 1670, de Nederlandse microscoop uitvinder Anthony van Leeuwenhoek ontdekte bacteriën. Hij noemde ze weinig levende dieren of paling. Sommige van deze "levende dieren" hij gevonden in afzettingen op de tanden. Hij ontdekte ook dat hij soortgelijke organismen kunnen doden uit een nabijgelegen gracht met brandewijn of azijn, en dus de antiseptische eigenschappen van deze vloeistoffen geleerd. Van Leeuvenhoek probeerde het doden van de "dieren" in zijn mond met sterke wijn-azijn, vinden dat hij met succes de degenen die op het oppervlak van de plaque, waarin hij opriep kon elimineren "korst", maar dat niet alle dieren werden gedood. Dit leidde hem tot de conclusie de azijn heeft de plaque niet doordringen erg goed. Hij ontdekte ook dat hij deze bacteriën kon doden met warmte, na het opmerken dat sommige bacteriën afgestorven nadat hij zwiepte koffie in zijn mond. Hoewel Van Leeuwenhoek veel succes met mondwater niet hadden, zijn ontdekkingen over bacteriën en antiseptische producten drastisch veranderd het gebied van biologie en geneeskunde voor altijd.
Time Frame

Verschillende mondwater
formules werden geëxperimenteerd met de loop der jaren aan de stof minder onaangenaam te maken terwijl nog het doden van bacteriën. Tijdens de jaren 1800, bijvoorbeeld, kan een mondspoeling bestaan ​​van ammoniak gemengd met honing en eucalyptus. Uiteindelijk werd ammonia vervangen met alcohol. De eerste antiseptische mondspoeling te commercieel worden verhandeld werd genoemd Odol, uitgevonden door een Duitse onderzoeker in de late jaren 1800. Odol is nog steeds beschikbaar vandaag.
Preventie /Solution

Engels arts Joseph Lister voerde de eerste operatie met behulp van antiseptische in de jaren 1860, het steriliseren van de instrumenten en de operationele omgeving met zijn carbolzuur bacteriedodende formule. Deze kiem-dodingsmethoden geholpen infecties te voorkomen. Ongeveer 10 jaar later, twee andere artsen introduceerde het antiseptisch product dat we vandaag nog steeds kennen, benoemen Listerine na Dr Lister. Ze verkocht de vloeistof door hun bedrijf, The Lambert Company, als ontsmettingsmiddel voor chirurgie. Rond 1895, echter probeerden verkopen als mondspoeling om zijn vermogen om bacteriën te doden, met weinig succes behalve tandartspraktijken. Na de Eerste Wereldoorlog, de Lambert Company kreeg het idee om de bezorgdheid van het publiek over de slechte adem te verhogen. Ze adverteerden Listerine als een product dat dit probleem zou elimineren en vervolgens maakte een fortuin.