Gentherapie voor prostaatkanker

Alternatieve behandelingen voor prostaatkanker, een van de meest voorkomende vormen van kanker bij mannen, worden voortdurend onderzocht en ontwikkeld. Terwijl een aantal van deze nieuwe benaderingen, met inbegrip van gentherapie, kan een toekomst hebben, zoals nu, heeft geen van hen bewezen volledig veilig of effectief. Met geen bewezen track record, is het belangrijk om zo worden opgeleid mogelijk over deze experimentele therapie alvorens het als een behandelingsoptie. Prostate kanker is een toonaangevende kanker bij mannen.
Geschiedenis

De eerste succesvolle klinische proef van gentherapie, ook de bijnaam zelfmoord therapie, werd geleid door dr. Peter T. Scardino in de jaren 1990 van het Baylor College of Medicine in Houston. Vandaag de dag, slechts een handvol van universitaire laboratoria zijn het nastreven van de behandeling. Het is voornamelijk verbannen naar kleine kankers of als een plan B behandeling voor het recidief van prostaatkanker na bestraling.
De feiten

Prostaat cellen kanker door genveranderingen in de cellen. Bij gentherapie wordt een virus geïnjecteerd in de kankercellen, met achterlating van een gen genaamd thymidine kinase of TK. Wanneer het antivirale middel ganciclovir later wordt toegediend, de genetisch veranderde cellen veroorzaken de drug te zijn veel krachtiger als een kanker moordenaar.
De nadelen

Een van de primaire nadelen van gentherapie is dat niet alle kankercellen kunnen worden geïnjecteerd. Werken met virussen onvoorziene gevolgen kan hebben voor het medisch personeel dat betrokken hebben. Ook de therapie en zijn onderzoek zijn extreem duur en onrendabel.
De voordelen

Tot dusver lijkt gentherapie veilig te zijn. De geïnjecteerde virussen niet naar andere delen van het lichaam. Ze niet besmetten de normale prostaat, noch hebben zij infecteren het sperma.
Waar te zoeken Clinical Trials

Voor patiënten geïnteresseerd zijn in gentherapie, zijn er verschillende faciliteiten in de Verenigde Staten die actief klinische proeven. Deze centra zijn John Hopkins University School of Medicine, UCLA Medical Center, Duke University Medical Center, Universiteit van Michigan School of Medicine, Dana Farber Cancer Institute, Baylor College of Medicine, Mount Sinai School of Medicine (New York), Vanderbilt University Medical centrum en MD Anderson Cancer Center.