GGZ voor Anorexia

Anorexia nervosa is een dodelijke psychische aandoening meestal optredend in tienermeisjes en minder vaak in de tienerjongens en volwassen mannen of vrouwen. De aandoening wordt gekenmerkt door een ziekelijke angst om vet en een obsessie met het vermijden van gewichtstoename. Anorexia beperken hun calorie-inname door het vermijden van het eten, overmatige lichaamsbeweging of door braken, misbruik van laxeermiddelen, klysma's, diuretica of insuline. Ondanks het verliezen van gewicht, vaak tot gevaarlijke niveaus, de persoon ervaart een vertekend beeld van haar eigen lichaam, gevoel vet ondanks bewijzen van het tegendeel. Medische zorg

Anorexia
heeft zoveel mogelijke complicaties die patiënten vereisen een hoge mate van controle op tekenen van schade aan de gezondheid veroorzaakt door oneigenlijk voeding en hydratatie. Regelmatige doktersbezoeken onder controle van de vitale functies, symptomen van uitdroging, elektrolyten en gewicht. De huisarts vaak coördineert met andere beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg, maar het is de geestelijke gezondheid provider die is belast met de algehele behandelplan.
Psychotherapie

Geestelijke gezondheidszorg
kunnen familie, individuele therapie strategieën groep en aan te bevelen om te gaan met de vervormde gedachten en onaangepast gedrag, dat zijn een kenmerk van anorexia. Doelen voor psychotherapie omvatten het bouwen gezonder zelfbeeld, betere coping vaardigheden en effectiever emotioneel omgaan. Cognitieve gedragstherapie is de meest gebruikte vorm van behandeling, maar er is weinig bewijs dat het beter werkt dan iets anders. Gezinstherapie helpt de patiënt vertrouwensrelaties op te bouwen met de meest stabiele emotionele support netwerk in hun leven. Groepswerk met andere anorexia kan riskant zijn omdat deze wedstrijden kan leiden over wie is magerste. Als fysieke symptomen gevaar brengen van de patiënt, wordt ziekenhuisopname geadviseerd.
Nutritional Therapy

Anorexia patiënten
werken vaak met diëtisten om een ​​gezond dieet plan te ontwikkelen. Vaak geschreven maaltijd plannen met calorie doelen zijn essentieel voor de persoon met anorexia te houden aan gewichtstoename plannen helpen. Geschreven "contracten" met de patiënt hulp bezighouden hem, maar de conditie is zo hardnekkig dat ziekenhuisopname en sondevoeding de enige manier om de patiënt gewicht terug te krijgen tot een gezond niveau kan zijn.
Medicijnen

De Food and Drug Administration in 2009 had geen medicijnen die meer dan beperkte effectiviteit bij de behandeling van anorexia hebben aangetoond geïdentificeerd. Soms worden antidepressiva, antipsychotica en stemmingsstabilisatoren gegeven om de behandeling van psychiatrische stoornissen die kunnen worden verergeren de anorexia nervosa. Antidepressiva kunnen helpen voorkomen dat de patiënt uit relapsing, maar er is niets gebleken om te helpen tijdens de kritieke eerste behandeling van de aandoening.
Behandeling Uitdagingen

De ernst van anorexia is afhankelijk het verloop van de ziekte en hoe goed de patiënt reageert op behandeling, in het bijzonder in gevorderde stadia. Degenen met anorexia zijn resistent tegen de behandeling en kan zelfs bevorderen van gedrag als ontluchten, overmatige lichaamsbeweging en het gebruik van laxeermiddelen en klysma's als gewoon een lifestyle keuze. Minder zwaar getroffen anorexia kan snel reageren op de behandeling, maar ernstige gevallen kan jaren van behandeling vereisen. De dood kan een gevolg van onbehandelde anorexia nervosa, veroorzaakt door wat in wezen langzame hongerdood
Recovery

zijn. Zelfs patiënten die willen beter kan het moeilijk vinden om te blijven "op de wagen." Veel patiënten vormen vriendschappen met andere anorexia, en vaak mensen met anorexia beschouwen het niet als een stoornis bij allen. Er zijn zelfs pro-anorexia websites die tips over de levensomstandigheden van de anorexia bieden "lifestyle." Anorexia kan een voortdurende, levenslange strijd voor de herstelde anorexia, met symptomen verzakken en dan terugkomen. Zelfs met een lange remissie kan een emotioneel trauma of zwaar belaste toestand een terugval veroorzaken. Om dit te voorkomen, kan de geestelijke gezondheidszorg lopende therapie of periodieke controles bevelen, vooral in tijden van stress.