Fasen van Treuren

Dr Elisabeth Kubler-Ross pionier studies over het rouwproces en de dood, en schreef: "On Death and Dying" in 1969. Haar baanbrekende boek voor het eerst geïdentificeerd vijf fasen van rouw. Hoewel Dr Kubler-Ross noemt een volgorde voor de rouwende fasen, werd deze niet bedoeld om een ​​bepaalde volgorde te zijn, maar is typerend voor veel rouwende mensen. Mensen kunnen fasen overslaan. Deze fasen van verdriet kan zelfs waargenomen verlies, zoals verslaving herstel, het verlies van een ledemaat en post-traumatische stress-stoornis. Inzicht in deze fases kunnen beter uit te rusten degenen die omgaan met verdriet, samen met hun familieleden en support systeem, als ze gaan door het proces. . Shock

Shock
en ontkenning fungeren als een beschermend mechanisme om mensen te helpen wennen aan het idee van het verlies. Mensen in deze fase af of ze het kan maken door elke dag. Aard is waardoor de rouwende persoon tijd om te verwerken tot hij sterker groeit.
Wrok

Rouwende mensen vaak ervaren woede nadat ze door ontkenning. Door te gaan door het proces, zal genezing komen. Woede bijna altijd zal de nabestaanden van de kring van familie en vrienden. Woede dekt diepe pijn en de rouwende persoon kan moeite hebben met het accepteren van comfort in dit stadium. Echter, woede toont de persoon heeft afgelopen ontkenning verhuisd.
Betreurt /Afdingen

Tijdens deze fase, de persoon die probeert om deals te maken met God. Hij kan zijn eigen handelingen in twijfel, of spijt van dingen die hij zei of deed aan de overledene. Schuldgevoel zou kunnen bijdragen aan de spijt. Hij wil gewoon leven zoals het vroeger was. Sommige mensen onderhandelen met God of onderzoeken van alternatieve behandelingen.
Verdriet

Verdriet
en depressie in na onderhandelingen. Deze fase lijkt eindeloos, maar het is niet gerelateerd aan een psychische aandoening, maar een typische reactie op verlies. Een deel van dit omvat terugtrekking, verdriet en een worsteling met de nadruk op zelfs de meest elementaire taken. Depressie vaak is genoemd woede naar binnen gekeerd. Familieleden kunnen hulpeloos voelen, maar moeten niet vergeten dat dit de laatste fase voorafgaand aan acceptatie.
Acceptatie

Acceptatie
wordt geconfronteerd met het feit dat de geliefde voorgoed is verdwenen en deze nieuwe realiteit te aanvaarden. Het betekent niet dat ze voelt het goed is dat de persoon is overleden. Echter, ze begint zichzelf reinvolve met oud-activiteiten en kan worden nastreven van nieuwe interesses ook. Dit proces kan langer duren voor sommige dan anderen, en het individu moet de tijd krijgen om te werken door het verdriet.