Bonnie afgestudeerd aan de universiteit met een dual degree in Basisonderwijs en Bibliotheek Science in het jaar 1974, maar kon niet een baan in het onderwijs te vinden, omdat de oorlog in Vietnam lage inschrijving in het basisonderwijs had veroorzaakt. Op hetzelfde moment, een lokale olieraffinaderij geplaatst geadverteerd kansen op werk voor monteurs en Bonnie aangevraagd de job.She werd uiteindelijk aangenomen en werd een van de eerste vrouwelijke industriële elektriciens in New Jersey.She werkte voor ongeveer twaalf jaar in de industrie voordat ze uiteindelijk kreeg als een middelbare school bibliothecaris, die in overeenstemming was met haar eerste liefde van het werken in een leer environment.Early in 2001, Bonnie begon ernstige maagpijn, diarree en andere algemene symptomen ervaren. Deze werden als prikkelbare darmsyndroom. Behandeling, die anti spasmodics en pijnmedicatie opgenomen, niet effectief gebleken. Ze onderging talrijke tests: bloed werk, gynaecologische werk ups, een reikwijdte van haar blaas, zowel de bovenste en onderste GI colonoscopie en endoscopy.After het uitvoeren van de laatste, haar gastro-enteroloog stelde kijkoperatie, maar de chirurg vond het niet nodig. Een bariumklysma gevolgd door een X-ray bleek ook nothing.Her huisarts verwees haar naar een andere gastro-enteroloog, die een CAT-scan besteld. De arts merkte sommige abnormale strepen op de scan, maar anders dan suggereren een mogelijk verband met een volledige hysterectomie Bonnie onderging in 1988, hij kon niet bepalen zijn cause.Finally, in december van 2001 Bonnie ontwikkelde ascites die overtollige vochtophoping in de buik. Een andere CAT-scan werd bevolen, en haar gastro-enteroloog geprobeerd om de vloeistof te verwijderen. Bonnie vond de procedure te pijnlijk en de specialist had om het te beëindigen, voordat hij in staat was om alle van de vloeistof te trekken. Proeven genomen van de vloeistof bracht geen kankercellen. Maar Bonnie was nog steeds pijn, en beschreef de druk zo verschrikkelijk en onwerkelijk. In februari van 2002, haar gastro-enteroloog stuurde haar naar een chirurg voor een laparoscopie. De chirurg verwijderde 6 liter vocht en was in staat om te zien wat hij beschreef als indoor outdoor tapijt verspreid over de voering van de buik. Voordat Bonnie verliet de OR, vroeg hij pathologie-afdeling van het ziekenhuis is om te bevestigen dat hij inderdaad was het bekijken van wat hij vermoedt dat het mesothelioom. Pathologie bevestigde zijn beoordeling. Hoewel hij in de praktijk was geweest voor vele jaren, had de chirurg beleden nooit mesothelioom eerder gezien, behalve in een textbook.When Bonnie wakker, zij en haar man John kreeg het nieuws. Omdat ze nog nooit van mesothelioom had gehoord, alleen het woord kanker registered.Though het proces van het komen tot de juiste diagnose was zo lang en moeilijk geweest, Bonnie s verhaal nam toen een toevallige bocht, een die misschien wel gered haar vele maanden zoeken voordat aankomen op een effectieve treatment.Her chirurg s partner had zijn residentie gedaan onder Dr John Chabot en hij gaf onmiddellijk Bonnie een directe aanbeveling om een team op dit moment in de voorhoede van het onderzoek en de behandeling van peritoneale mesothelioom, het team van de patholoog en MARF Science Advisory Bestuurslid Dr Robert Taub en zijn behandeling partner, chirurg John Chabot, beiden van Columbia Presbyterian in New York. Dr Taub bezocht Bonnie onmiddellijk, terwijl ze nog in het ziekenhuis zien van Dr Chabot.Later Bonnie zag Dr Taub aan de Columbia Pres, en uit dia's tijdens de laparoscopie verkregen, Dr Taub geïdentificeerd haar mesothelioom cellen als zowel epitheliale en sarcomatoid. Hij liet haar algemeen dat epitheelcellen zijn minder agressief en groeien op de buitenkant van het peritoneum en organen. Sarcomatoid cellen, zei hij, zijn verweven in de voering als rode draad door een weefsel. Ze zijn agressiever, en meestal beschouwd als onbruikbaar. Maar omdat Bonnie had een mengsel van de twee types van cellen, het team besloten om te proberen surgery.At dit punt, om te voldoen aan haar verzekering plan s dekking, Bonnie zocht behandeling binnen haar thuisstaat New Jersey en zag twee oncologen daar . De arts beschouwd als de top oncoloog in NJ worden geïnformeerd Bonnie dat zijn behandeling plan zou bestaan uit een operatie gevolgd door chemotherapie met doxyrubicin.With haar onderzoekende geest Bonnie al snel ontdekt dat patiënten die behandeld worden in dit programma toonde een 18 procent kans op overleven voor vijf jaar . Ze leerde ook dat doxyrubicine was een oudere medicijnen, geïntroduceerd en vijftien jaar eerder geteste. Zeker, dacht ze, bestond er betere, meer dan de huidige behandeling this.She terug naar Dr Taub s-protocol en de multimodale benadering, die werd het melden van een ongeveer 35 vier jaar overlevingskans voor degenen die met succes onderging treatment.From Bonnie s verzekeraar , Dr Chabot kreeg pre-certificering om een operatie uit te voeren op 2 april 2002. Voorafgaand aan de operatie was ze erg angstig gevoel, en kreeg de namen van twee andere patiënten die met succes dezelfde agressieve protocol met Drs had ondergaan. Taub en Chabot. Tijdens de eerste operatie vond Dr Chabot geen mesothelioom op haar organen en geen grote massa's, maar er is weinig tumoren waren verspreid over de voering van haar buik als hagelkorrels. Hij vond ook dat de kanker niet zo was gevorderd als het team eerder had gedacht, dus Bonnie s operatie duurde slechts anderhalf hours.Dr. Chabot geschraapt uit zo veel als hij kon van wat hij kon van de zichtbare tumor, verwijderd Bonnie s omentum en installeerde de poorten gebruikt om chemotherapie toe te dienen. Terwijl genezing en wachten op de te verwijderen nietjes, Bonnie grapte en hield haar onderzoekende houding. Ik heb geen idee wat te verwachten van minuut tot minuut, zei ze. Ik voel me alsof ik ben in Star Trek, gaan waar ik nog nooit eerder zijn gegaan. Ondertussen, Dr Taub had de HMO s toestemming om chemotherapie te beginnen verkregen. Bonnie begon de eerste van acht sessies van een drie weken durende cyclus: de eerste week in behandeling voor twee dagen, de tweede week, behandeling voor drie dagen, en de derde week vrij. De drie weken durende sessies bestonden uit doxorubicine een week afgewisseld met cisplatine plus gemcitabine het volgende. Je bent gewoon over het gevoel redelijk fatsoenlijke toen moest je opnieuw beginnen, Bonnie remembers.When de sessies eindigde zes maanden later, begon ze vier weken van gamma interferon, eenmaal per week.At dit punt, in het midden van het ontvangen van de behandeling zij en haar artsen geloofden kon haar leven te redden, Bonnie geconfronteerd ander enorm obstakel. Haar verzekeraar eens haar meer geïnformeerd zouden ze niet voorzien in de dekking buiten New Jersey. Behandeling Bonnie s met Dr Taub moest worden stopgezet. Opnieuw ze beschouwd als de statistieken die ze had gekregen: 18 overlevingspercentage versus 35 met tweede klinische proef Dr Taub s. Natuurlijk, was er slechts een choice.Bonnie, haar man en haar dochter Darcy gemonteerd een grote campagne om de dekking die ze nodig had om Dr Taub s protocol voltooien. Ze contact op met hun senatoren, congressen mensen, de gouverneur s kantoor, het ministerie van Bank-en Verzekeringsbedrijf en elke federale en nationale agentschap of advocacy groep ze kunnen opduiken. Eindelijk vonden ze iemand op het ministerie van Volksgezondheid en Senior diensten die arm ze met de middelen zou helpen om de verzekeringsmaatschappij te overtuigen om Bonnie s case.After regisseren brieven, documentatie en telefoontjes van zowel Dr Taub en haar eigen primaire dekking arts aan de verzekeringsmaatschappij, Bonnie aangekomen op een cruciaal moment. Ze sprak in een conference call rechtstreeks met een regisseur en het college van beroep van de verzekeringsmaatschappij. Ze vertelde hen als zij wist niet haar in staat stellen om de behandeling aan de Columbia Pres blijven, werd ze gaan sterven. Het college van beroep zei dat ze haar geval rekening zou worden gehouden. Bonnie was geschokt toen zij hun schriftelijke bepaling: denied.For drie of vier weken was ze in paniek, maar nog steeds niet opgeven. Tot slot, Dr Taub in contact gekomen met het staatsniveau regisseur en was in staat om het bedrijf ervan te overtuigen dat alle componenten van zijn klinische studie had al getest, de enige experimentele element was dat hij de stukken in elkaar had gezet. Eindelijk berust het bedrijf, akkoord te gaan met de behandeling gedeeltelijk te dekken in het begin, vervolgens volledig met slechts een co pay. Extatische, Bonnie was helemaal terug in het protocol. Ze eindigde de cycli van chemotherapie, het invullen van hen in augustus, 2002.Bonnie onderging de tweede operatie van het protocol in oktober van 2002. Dr Chabot s observatie aangegeven dat alles leek goed. Hij verwijderde de havens en de verkregen vier willekeurige biopten. Twee van deze toonden geen kankercellen, terwijl twee heeft. De chirurg was hoopvol dat de hete chemo buik wash deze twee zou hebben gespoeld. Het was niet tot januari dat Bonnie voldoende was hersteld van de operatie aan straling te beginnen. Na vijf en een halve week van straling, Bonnie brak uit in een uitslag die niemand kon identificeren en stopte de behandeling tijdelijk. Ze eindigde straling in het begin van maart 2003, en Drs. Taub en Chabot overwegen haar te worden in de 43 van hen, die zal overleven na het voltooien van de 2e fase klinische trial.Six maanden geleden dat ze klaar was met het protocol, Bonnie zegt dat ze voelt zich 100 beter is dan zij een jaar geleden deed. In april 2003 keerde ze terug naar haar positie als een middelbare school bibliothecaris en zal weer regelmatig werken dit najaar. Het voelt zo goed om weer aan het werk, want ik hou van wat ik doe, zegt Bonnie. Ik wil graag meerdere taken, ik houd van te onderwijzen, en natuurlijk, ik onderzoek. Later dit najaar is ze uit naar de terugkeer naar het andere wat ze graag doen: haar rit kwart paard, TJ Ze krijgt nog steeds snel vermoeid, en ze kan t nemen van de hitte of de zon. Maar ze zegt dat haar energie is terug en haar gewicht, dat daalde tot 105 pond tijdens chemotherapie, heeft zich gestabiliseerd op 145.Every drie maanden keert ze terug naar Colombia Pres voor een CAT-scan, PET-scan en bloedonderzoek. In juli 2003, haar behandeling team ontdekt twee activiteiten plekken in haar buik, maar anders dan dat, geen verandering of groei was visible.Recently, in september 2003, Bonnie woonde de Race to Remember, een vier mijl getimede rennen of lopen gehouden in Mercer County Park, West Windsor, NJ. Het evenement herdenkt mesothelioom slachtoffer John Rits en alle anderen die hebben geworsteld of worstelen tegen mesothelioom, en werft fondsen voor mesothelioom research.Bonnie werkte in de registratie tent en maakte veel prachtige herinneringen aan de gebeurtenis en van de mensen die ze ontmoet, waaronder John Zipper s weduwe Karen en zoon Dan, de Race s makers. Het was zo geweldig! Bonnie zegt. Ik kreeg af te schieten de start hoorn en ik ontmoette de aardigste mensen. Het was een mooie dag. Nu, Bonnie bevestigt dat leven is prachtig! Ze moedigt andere mesothelioom patiënten te geloven dat elke minuut is de moeite waard om voor te vechten, en wanneer geconfronteerd met de behandeling, om een Just do it adopteren! houding. Dat is de manier waarop ik heb altijd mijn leven geleefd, Bonnie zegt, en van het bewijs, dat is waarschijnlijk de manier waarop ze zullen blijven leven voor de komende jaren.
