Dubbele Handicap Indeling

De termen "dubbele handicap" en "dubbele diagnose" worden soms verward, maar ze kunnen niet door elkaar worden gebruikt. "Dubbele diagnose" heeft betrekking op patiënten met een psychische diagnose, evenals een probleem met alcohol-en drugsmisbruik. "Dual handicap" impliceert geen co-bestaande stof-misbruik probleem, hoewel de patiënt zou een te hebben. Volgens het boek "Psychiatrische en Mental Health Nursing" door Ruth Elder et al., dubbele handicap betekent een diagnose van een psychische aandoening die zich samen met een verstandelijke beperking. Geestelijke Ziekte

Volgens de Nationale Alliantie op Mental Illness, een diagnose van geestesziekten ca elk van verschillende ernstige medische "aandoeningen die een persoon denkt te verstoren, gevoel, stemming, het vermogen om met anderen en beschrijven dagelijks functioneren. " Identificatie van een psychische aandoening wordt vooral gekenmerkt door abnormaal gedrag of een onvermogen om sociaal functioneren, vaak gebaseerd op subjectieve verslagen van een patiënt. De Wereldgezondheidsorganisatie schat dat een op de vier mensen wereldwijd zullen, op een bepaald punt in hun leven, ervaren een psychische aandoening. Het rapporteert dat psychische stoornissen zijn vier van de 10 belangrijkste oorzaken van invaliditeit in de Verenigde Staten en andere ontwikkelde landen.
Indeling

Twee systemen van classificatie worden op grote schaal gebruikt bij het bespreken van geestelijke ziekte: de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, meestal aangeduid als de DSM-IV-TR, die wordt geproduceerd door de American Psychiatric Association, en de ICD-10, hoofdstuk V: Mentale en gedragsstoornissen, een onderafdeling van de International Classification of Diseases gepubliceerd door de World Health Organization. Geestelijke gezondheidszorg diagnose kan omvatten affectieve, angst, ontwikkelingsstoornissen, persoonlijkheid, psychotische, seksuele of slaapstoornissen.
Verstandelijke Beperking

De Amerikaanse Vereniging voor Intellectuele en Developmental handicap definieert een verstandelijke beperking als een van oorsprong voor de leeftijd 18 en "gekenmerkt door significante beperkingen in zowel intellectueel functioneren en adaptief gedrag", dat een reeks fundamentele conceptuele, sociale en praktische vaardigheden beïnvloedt.

Een verstandelijke handicap is niet uitsluitend bepaald door Intelligentie Quotiënt van een patiënt, maar IQ is een belangrijk instrument voor het meten van intellectueel functioneren. Volgens het Nationaal Verspreiding Centrum voor Kinderen met een handicap, maar liefst drie op de 100 mensen in de Verenigde Staten hebben een verstandelijke beperking.
Indeling

Hoewel de evaluatie en classificatie van patiënten met een verstandelijke handicap is complex, een IQ-test score van 70 tot 75 wijst op een beperking in intellectueel functioneren. Lager dan gemiddeld intellectueel functioneren is verdeeld in vier overlappende niveaus van toenemende ernst. Volgens de American Psychiatric Association, een lichte nierfunctiestoornis heeft een IQ tussen 50 en 75 en wordt gedacht dat 85 procent van de 2 procent tot 3 procent procent van de algemene bevolking, die gediagnosticeerd zijn met een verstandelijke beperking beïnvloeden. Een matige waardevermindering omvat een IQ van 35 tot 55 jaar en treft ongeveer 10 percent van gediagnostiseerde patiënten. Ernstig verminderde nierfunctie heeft een IQ tussen 20 en 40 en een diepe stoornis impliceert een IQ onder de 20 tot 25, met ongeveer 5 procent van de patiënten die in deze laatste twee categorieën.