Eierstokkanker vertegenwoordigt ongeveer 25 van alle vrouwelijke geslachtsorganen maligniteiten. Maar er zijn meer sterfgevallen door ovariale kanker per jaar in de Verenigde Staten dan van endometriumkanker en baarmoederhalskanker gecombineerd. De levensduur risico op het ontwikkelen spontane eierstokkanker is ongeveer 1,7. Ovariumcarcinoom werd verwacht veroorzaakt 15.520 sterfgevallen in 2008. De gemiddelde leeftijd bij diagnose is 60. Er is een aanzienlijke verbetering in de vijf jaar overlevingskans voor patiënten met eierstokkanker. Dit is waarschijnlijk een combinatie van betere tumor debulking chirurgie en betere chemotherapeutische options.Most patiënten met epitheliale eierstokkanker niet tekenen of symptomen totdat de ziekte zich uitbreidt naar de bovenbuik hebben. 70 van patiënten aanwezig met gevorderde ziekte. Symptomen voor een vroeg stadium eierstokkanker kan omvatten niet-specifieke bekken ongemak, frequent urineren en constipatie die veroorzaakt worden door een groter bekken massa. Met gevorderde ziekte, patiënten ervaren buikpijn, opgeblazen gevoel, gebrek aan eetlust, misselijkheid en obstipatie. De beste tumor marker voor eierstokkanker is CA 125. Kleine verhogingen in Californië 125 kan ook worden gezien in endometriose, goedaardige tumoren, vleesbomen en bij zwangere vrouwen en postpartum. Bovendien kan matige verhoging van CA 125 worden gezien in andere adnocarcinoma zoals borst-en endometriumkanker. De gevoeligheid van CA 125 70 tot 80 en de specificiteit 98,6-99,4. In het gemiddelde risico bevolking lage mate ovariële kanker, kan het vals positieve onacceptabel hoog. De National Cancer Institute adviseert screening op eierstokkanker bij vrouwen met bekende genetische syndromen geassocieerd met deze ziekte en voor vrouwen met een sterke familiegeschiedenis. Routine screening van vrouwen zonder familiegeschiedenis van eierstokkanker wordt afgeraden. De bekende genetische syndromen omvatten erfelijke borst-en eierstokkanker syndroom geassocieerd met BRCA 1, BRCA 2 en Erfelijke nonpolyposis colorectale kanker syndroom (HNPCC). De absolute risico van ovariale kanker in de aanwezigheid van een BRCA 1 of BRCA 2 mutation varieert 16-60. Voor patiënten met HNPCC-syndroom, het levenslange risico op eierstokkanker is 9 tot 12. Epitheliaale eierstokkanker is goed voor ongeveer 90 van eierstokkanker. Gemeenschappelijke histologies omvatten sereus, mucineuze, endometroid, transitiona en duidelijke celtypes. Kiemceltumoren zijn dysgerminoma, endodermal sinus tumor, kwaadaardige teratoma embryonale carcinoom of primaire choriocarcinoom. Stromale tumoren omvatten granulose tumor of Sertoli Leydig tumor.Upon eerste presentatie, is een operatie gebruikt voor de bevestiging en de enscenering van eierstokkanker. Fase I ziekte is beperkt tot een of beide eierstokken. Fase II omvat een of beide eierstokken met uitbreiding naar het bekken ingewanden. Fase III wordt geassocieerd met implantaten op de abdominopelvic wand of het serosale oppervlak van de lever of om kleine darm of omentum. IV ziekte fase omvat metastasen op afstand. De 5 jaars overleving voor stadium IA-en vaatziekten en graad 1 of 2 histologie groter is dan 90. Voor een hoog risico stadium I en fase II ziekte, 5 jaars overleving is 80. Voor patiënten met stadium III ziekte na optimale debulking, 5 jaars overleving is 20 tot 30. Dit vermindert tot minder dan 10 voor stadium III patiënten met suboptimale debulking en stadium IV disease.Stage ik eierstokkanker met gunstige prognostische kenmerken kunnen worden behandeld met chirurgie alleen. Voor vrouwen met een hoog risico, vroeg stadium kanker (fase I graad 3 of ziektestadium II), adjuvante chemotherapie met platina gebaseerde middelen tonen een 11 verbetering in progressievrije overleving en 8 verbetering in de totale overleving. Bij stadium III en IV ziekte, de huidige standaard van zorg zijn maximale poging chirurgische cytoreduction gevolgd door chemotherapie met platina gebaseerde agents.Optimal debulking een belangrijke rol in de behandeling van ovariumkanker. Retrospectieve gegevens blijkt dat de overleving beter voor vrouwen die chemotherapie krijgen in aanwezigheid van lage volume ziekte. In de omgeving waar optimale chirurgische cytoreductie niet kan worden bereikt, een alternatieve benadering is voor de patiënt om chemotherapie te ontvangen aan de voorkant. Voor patiënten die een partiële respons op neoadjuvante chemotherapie, kan het aangewezen zijn om chirurgische verwijdering van macroscopische ziekte proberen op die time.As voor de kwaliteit van de zorg in chemotherapie voor gevorderde eierstokkanker, hebben studies aangetoond dat paclitaxel /cisplatine combinatie superieur is aan cyclofosfamide /cisplatine combinatie. Latere studies toonden aan dat carboplatine /paclitaxel ten minste even effectief als cisplatine /paclitaxel. Intraperitoneale chemotherapie is een aantrekkelijke benadering voor het behandelen van een ziekte die voornamelijk is beperkt in de peritoneale ruimte. GOG 172 dat was een fase III klinische studies aangetoond dat deze regionale aanpak resulteerde in een superieure progressievrije overleving en de totale overleving in vergelijking met de intraveneuze aanpak alleen. Het nadeel van deze aanpak bestaat uit lokale toxiciteit, en de eis voor intraperitoneale katheter placement.Because van het hoge recidiefpercentage bij patiënten met gevorderde eierstokkanker, kan de vraag of consolidatie chemotherapie te verbeteren tijd tot progressie en de totale overleving werd onderzocht in een fase III trial vergelijken 3 en 12 cycli van taxol. Progressievrije overleving voordeel van de 12 cyclus arm. Echter, de totale overleving was niet verschillend tussen de twee takken. Daarom is de oncoloog moet met de patiënt bespreken en hen in staat stellen om te beslissen of de verbeterde progressievrije overleving rechtvaardigt toxiciteit, inclusief perifere neuropathie en alopecia.For veel patiënten met gevorderde eierstokkanker die een initiële respons, ziekte terugvallen op een later tijdstip te hebben. De behandeling van patiënten met terugkerende ziekte of bestand ziekte moet worden geïndividualiseerd. Voor mensen met een lange behandeling interval, veel soortgelijke drugs worden hergebruikt. Er zijn ook een aantal monotherapie geneesmiddelen met activiteit bij eierstokkanker. Deze omvatten altretamine, bevacizumab, docetaxel, etoposide, gemcitabine, liposomaal doxorubicine, paclitaxel, tamoxifen, topotecan en vinorelbine.Radiation kan ook een rol spelen in de palliatie van sommige patiënten met terugkerende eierstokkanker. Symptomen zoals pijn van het groeien bekkenmassa of bot metastase kunnen worden palliated. Zeer zelden cerebrale metastase kan ontwikkelen die ook kan worden behandeld met radiation.The beste behandeling van eierstokkanker heeft een team benadering tussen de huisarts, gynaecologische oncologie chirurg, medisch oncologen en radiotherapeuten. Naarmate er meer chemotherapeutische middelen beschikbaar komen en als we verder inzicht in de biologie van epitheliale eierstokkanker, hopen we verdere verbetering van de algehele overleving en kwaliteit van leven van onze patiënten.
