Definitie van hondsdolheid

Hondsdolheid is een virale ziekte die het centrale zenuwstelsel infecteert. Elk zoogdier kan krijgen hondsdolheid, maar het is het meest gevonden in het wild. Transmissie

Hondsdolheid
wordt het vaakst overgebracht door de beet van een hondsdolle dier. Hoewel het uiterst zeldzaam is, is het mogelijk om hondsdolheid te worden gecontracteerd bij de speeksel-of zenuwweefsel van een hondsdolle dier in direct contact komt met de ogen, neus, mond of een open wond van een persoon of een ander zoogdier.


Prevalentie

De meeste gevallen van rabiës worden gerapporteerd in het wild. De Centers for Disease Control en Prevention (CDC) stelt dat minder dan 10 procent van de gemelde gevallen van rabiës betrekken huisdieren.
Preventie

De meest eenvoudige manier een hondsdolheid infectie te voorkomen is om honden, katten en fretten enten tegen hondsdolheid. Ook als tijd doorbrengen in de woestijn, vermijd direct contact met wilde dieren.
Symptomen

Vroege symptomen
onder meer koorts, hoofdpijn, malaise, prikkelbaarheid en in sommige gevallen een ongemakkelijk gevoel op de plaats van de beet. Geavanceerde symptomen zijn slapeloosheid, angst, gedeeltelijke verlamming, hallucinaties, moeite met slikken, en convulsies. Uiteindelijk, de ziekte tot de dood leidt.
Behandeling

Zodra het rabies virus het centrale zenuwstelsel heeft bereikt en de symptomen beginnen te verschijnen, is er geen remedie voor de ziekte .