Definitie van de HIPAA wet

Het Health Insurance Portability en Accountability Act (HIPAA) is een federale wet die werd aangenomen in 1996 om het gebruik en de openbaarmaking van informatie over gezondheid te controleren. Dit statuut werd een reeks van regels dat de specifieke acties die een organisatie kan nemen, de specifieke soorten acties die een organisatie moet nemen en de specifieke soorten acties die een organisatie moet vermijden om een ​​patiënt het recht op privacy te beschermen definiëren. Entiteiten bedekt

Het reglement vastgesteld door HIPAA alleen gelden voor bepaalde organisaties. Deze organisaties, die bekend staan ​​als de betrokken entiteiten, onder andere ziektekostenverzekering plannen (zoals zorgorganisaties, Medicare en Medicaid), zorgverleners (zoals tandartsen, ziekenhuizen en apotheken) en organisaties die proces gezondheidsinformatie.

Beschermde Informatie

HIPAA
beschermt alleen bepaalde informatie. Deze informatie, die bekend staat als beschermde gezondheidsinformatie (PHI), inclusief adres van een individu, geboortedatum, diagnose, naam, en /of enige andere informatie die erop kunnen wijzen dat een specifieke individuele behandeling heeft ontvangen.

Consumer Rights

Personen
hebben het recht onder HIPAA te worden geïnformeerd over hoe en wanneer de gezondheid informatie zal worden gebruikt, het recht om hun eigen medische gegevens, en het recht om fouten te hebben in hun medische dossiers gecorrigeerd.
Waarborgen

Een overdekte entiteit is verplicht beschermde gezondheidsinformatie van een individu (PHI) te beveiligen, te PHI alleen wanneer nodig bekend te maken, en om ervoor te zorgen dat iedereen met toegang tot PHI wordt opgeleid om de informatie te beschermen.
Acceptabel Gebruikt

Overdekte entiteiten
kunnen beschermde gezondheidsinformatie (PHI) gebruiken om te diagnosticeren en /of behandeling van een individu, om een ​​claim in te dienen met een ziektekostenverzekering plan, of om te voldoen aan een lokale, provinciale of nationale wetgeving.